Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland

Günd, achter de Blompütt.

Günd, achter de Blompütt, schreeg aewer de Strat,

Persepter sin Döchder, - dat is di en Staat!
Persepter sin Lischen, sin Witjen un Trien,
Dre Dierns, as dre Rosen, - künt all Dre all frien.

Wa hebbt se faer Haar, - rein so blank un so glatt!

Un Ogen, - de Swatte as Aalbein so swatt,
De Gèle, - so blau as Vergiszmeinnichblom,
De Brune, - so brun as Kastanjen vun'n Bom.

Se danzt un se springnt un se hüppt as en Reh,

Sünd roth as en Ros un so wit as de Snee,
Se singnt as en Drossel un lacht as en Duv-
Un schèert sick den Deuwel um Hochtid un Huv⁽¹⁾.

Günd, achter de Blompütt, schreeg aewer de Strat,

Persepter sin Döchder, - dat is di en Staat!
Un schull ick Een rutnehmn un günn he mi Een,
Ick sä: Herr Persepter, all Dre - oder - Keen!

(Ditmarschen.)

Johann Meyer.

(1) Huv, Haube.