Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland

[p. 204]

Min Buerdiern.

Heff ick min Buerdiern,

Hört mi de Welt,
Günn ick de Annern geern
Rikdom un Geld.

Weest du, wasück se is?

Will di't bedü'n,
Wenn du keen Èsel büst,
Magst du se li'n.

Roth as en Rosenblom

Witter as Snee,
Slank as en Quitschenbom⁽¹⁾,
Flink as en Reh.

Singt as en Nachdigal,

Lacht as en Duv,
Haar umme Nack hendal
Krus as en Druv.

Seelengut, kinnerfram,

Ogen so swart!
Un, as en Engel babn,
Himmel in't Hart.

Backen as Melk un Blot,

Sund as en Fisch;
Jümmers vergnögten Moth,
Fröhlich un frisch.

Na? - un wat kikst mi an?

Magst se wull li'n?
Segg mal, - un deh se't man,
Möchst se wull frien?

Junfern, de hochdütsch snack,

Fräuleins un Dam,
Weg mit den ganzen Pack,
Günn di den Kram.

Günn di se hartli geern,

Günn di dat Geld:
Heff ick min Buerdiern,
Hört mi de Welt!

(Ditmarschen.)

Johann Meyer.

(1) Quitschenbaum, Vogelbeerbaum.