Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland

Oldenburg.

De Snieder un de Rieder. (Butjadingerland.)

Et weer enmal een Snider,
De harr een moje Deern,
Un weer enmal een Rieder,
De harr de Deern so geern.

‘Herr Snieder,’ sprook de Rieder,
‘Gäwt mi Jo junget Wich⁽³⁾!’
‘Herr Rieder,’ sprook de Snieder,
‘Dat Wich dat kriegt Ji nich.’

‘Un wilt Ji mi nich gäwen
Dat löwe junge Blot,
So nehm ick mi dat Läwen,
Un morgen bin ick dod!’
‘Un nehmt Ji Jo dat Läwen
Un sunnt Ji morgen dod,
Dat Wich wil ick nich gäwen,
Dat löwe junge Blot.’

Een Rieder un een Snieder
De gaht nich goot tosaam,
Een Snieder un een Rieder
Paszt nich in eenen Rahm.

Up'n Diske sitt de Snieder,
De Rieder sitt to Pär,
Darum Ade, Herr Rieder,
Ich danke vär de Ehr!

(3) Wich (Gron. wicht) junges Mädchen.