Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland

Könk Helgo's Oog.

Upt Solder baven de Klippenkant
Daar sit Könk Helgo van Helgoland.
He met mit de Oogen de deepe See,
Nümmt⁽²⁾ het der en Ooge so scharp as he.
By de Vissers geit et von Mund to Mund:
Helgo's Ooge dat bahrt der en Schipp in Grund! -
Man Tied un Hartsär bleeken de Bart:
Könk Helgo truurt um sien letzte Fahrt

Upt Eiland by Daag un by Nacht.

‘Mien Hedda, wat kikst Du so bang hennut?’ -
‘Et blitzt, leev' Ohm un de Wind schütt uut.’ -
‘Kind, Kind, mien Oog ist noch heller un klaar:
En Fastlandsboofje, dat drivt in Gefahr! -
Mien Hedda, wat kikst Du so blyd up de Strand?’ -
‘Leev' Ohm, de Visser hett wunnen dat Land.’ -
‘Kind, Kind, 't is de Junker. - He drogt sien Harp. -
Mien Ooge is old, man mien Ooge süt scharp

Upt Eiland by Daag un by Nacht.’ -

(2) Nümmt, Niemand.

[p. 79]

 

‘Mien Hedda, wat lachjet hendaal doch dien Lipp?’ -

 

‘Mien Tialda, leev Ohm, klimmt up an de Klipp.’ -

 

‘Kind, Kind, mien Oog is so scharp als old,

 

Dat Pad klimt up Junker Ajobold.’ -

 

‘Wäst willkaamen, Junker, in Helgo's Saal.

 

Kaamt in un singt hum dat Leed noch mal,

 

Dat druuve Leed van sien laateste Fahrt,

 

As Fro un Kinder he dochte verwahrt

 

Upt Eiland by Daag un by Nacht.’

 

 

 

Dat Harpje klinget, de Junker singt,

 

Wo dapper Helgo sien Feende bedwingt

 

Mit Mannen un Göderen sünder Tall

 

Wer anleep Helgolands seeker Wall.

 

Man sien Königsschlösz, oh wo fund he dat wer? -

 

De Halfscheed versunken in 't deepe Meer.

 

Dat Ganze tovör was Helgo to kleen,

 

Dat Halve nu is hum te groot, alleen

 

Upt Eiland by Daag un by Nacht.

 

 

 

Begraven in See mit dat halve Schlösz

 

Sien leeflyke Dochter von dree mal Sesz, -

 

Sien wacker Söntje mit geel kruse Haar,

 

Sien Gaade so leev un erstreden so swaar⁽¹⁾! -

 

Helges Ooge so scharp, dat dunkelt en Thran,

 

Sien Mannen alle de let he vandaan.

 

Sien Süsterdochter, sien Hedda leev,

 

Was alles, wat der sien Hart noch bleev

 

Upt Eiland by Dag un by Nacht.

 

 

 

De Junker schwigt - Nachts klinget de Sang

 

Um Helga's eensam Lager so bang:

 

Van den Harpner mit Leevde, Lüst un Weh,

 

Van Seemansglück, van de tückiske See.

 

Se lockt den Starken wol in hör Schoot

 

Un givt hüm Gaven in Overflood;

 

Mit 'n Gröp⁽²⁾ dann nimmt se hüm't Leevste sien

 

Un spaart hüm't Läven för lange Pien

 

Upt Eiland by Daag un by Nacht.

 

 

 

Upt Solder stigt Helgo naa Middernacht:

 

‘Wat schlierket⁽³⁾ de See um de Watten so sacht? -

 

Strand of en Bootje, wo ilig dat glid! -

 

Dat 's Hedda, de by de Junker sitt! -

(1) Sien Gaade so leer un erstreden so swaar, seiner Gattin so lieb, weil so schwer errungen.

(2) Mit 'n Gröp, mit einem Griff.

(3) Schlierken, Dim, von schlieren, leise gleiten.

[p. 80]

 

Laat fahren de Jung, laat fahren dat Wicht!

 

Laat liggen dat Letzte, waar Alles liggt!’

 

Wat deit de Jögd by de olde Mann?

 

Dat Klagen hört der to druuv sück an

 

Upt Eiland by Daag un by Nacht.

 

 

 

‘Och Ajobold, Ajobold! - 'K har der'n Droom!

 

Van't Solder baven keek daal mien Ohm! -

 

By de Vissers geit et von Mund to Mund:

 

Helge's Ooge dat bahrt der en Schipp in Grund,

 

Un Dien Bootje, et drivt Di immer in Kring,

 

Je veller⁽¹⁾ Du rojest, je enger de Ring!’ -

 

Un de Strand an dreef en verfluchtet Paar,

 

Man hört der van seggen wol mennig Jahr

 

Upt Eiland by Daag un by Nacht.

 

 

 

As't daagde, de Vissers kaamen un gaan:

 

‘Dat het Könk Helgo's Ooge gedaan!’

 

Man König Helgo upt Solder hoch,

 

De har der vör immer geslooten sien Oog. -

 

Siet König Helgo sien Ooge sloot,

 

Brochd mennig Meisje de Leevde in Nood,

 

Schleit mennig Junker dapper de Harp:

 

Man givt et noch Königsoogen so scharp

 

Up Erden by Daag un by Nacht? -

 

 

 

Fooke Hoissen Müller.

(1) Veller (Holl. feller), schneller.