Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold–
AuteursrechtvrijStörtebekers Ende.Neewark, dat is een Eiland,
Liggt neet heel wiet in See.
Dat Eiland is man lütjet
Un lèvt van Schipperee.
Dar up de sèkre Rhede,
Dar liggen moj in d'Rieg'
Een hele Bülte Schèpen,
Gewisz een halfe Stieg.
Dat is de Störtebèker
Mit siene Roverschaar,
De drifft dat Roverhandwark
Nu all siet mennig Jahr.
He is in alle Meeren
As'n bunte Hund bekannt,
De Schippers, de hum marken,
De holln sück gèrn an d'Kant.
In d'Middlands See bi Spanjen
Dar was sien leste Jagd;
Doch hett he't dar verlaten
Un hollt nu hier wèr Wacht.
All wat de Elv passeret,
Dat loppt hum hier in d' BleszGa naar voetnoot(1);
Drum hett he goode Hapnung
Un sett't sück vör de FleszGa naar voetnoot(2).
Dar kann he hum betahlenGa naar voetnoot(3),
Darvör is he beröhmt;
Man hett jo darum èven
Hum Störtebèker nömt.
Doch ook sien LiekedelersGa naar voetnoot(4)
De stahnt nich achterof:
In't Beer- un Roodwiensupen
Verdeen'n se all een Lof.
Se drinken nich ut d'Mate,
Se tappen't so van't Fat,
Un worn darbi ganz lüstig:
Dat makt dat leve Natt.
Doch as se so noch supen,
Kummt sacht van achtern an,
Dör dicke DaakGa naar voetnoot(5) verburgen,
Een schlichte EvermannGa naar voetnoot(6).
He steit in siene Schlupe,
As wenn hij Eten makt,
Un hett een Pott in Handen; -
Of he wol ArvkenGa naar voetnoot(7) kaktGa naar voetnoot(8)?
Dat is so Schippers Mode,
Doch schient et sünderbar:
He lurt na alle Kanten,
Sien Oog is hier un dar.
Nu kummt he ut sien Schlupe
Up't grootste Fahrtügs Rand,
Un kruppt ganz sachtjes vörgelsGa naar voetnoot(9),
Sien isdern Pott in d'Hand.
Dat Rohr hett he in't Oge,
Dat's sèker, denn in't Gatt,
Warin dat Rohr mutt dreien,
Gütt he sien kakend natt.
| |
[pagina 58]
| |
As he dit hett vullföhret,
Do stiggt de Eversmann
Wèr in sien lüttje Schlupe
Un makt sück gau dervan.
Doch unse Liekedelers,
De kamen nich up't Deck;
De denken bloot an't Supen
Un holl'n de Krahn man leck,
Bet endelk Störtebèker
Et vör geraden findt,
Ins mal up Deck to klautern,
To sehn na Wèr un Wind.
De Daak is ganz verschwunnen,
De Lücht is hell un klar;
Doch Stortebèkers Ogen,
De sünd al anners warGa naar voetnoot(1).
‘Wat sünd denn dat vör Schèpen,
De ick dar krieg in Sicht?
De hebben, will ick schwèren,
Hör Cours up uns gericht't!
Dat is een hele Flötte!
Hör Flagg - de Düvel haal -
De föhrt 't Hambörger Wapen:
Nu gelt't uns altomal!
Jungs, Jungs! laat't na dat Supen,
Hier gifft et anders wat.
Man gau! Hambörger Schèpen
De willen uns up't Matt.
Wenn wi hör neet entkamen,
Dann hang'n s'uns alle up;
Se wriefen sück al de Hande
Un freienGa naar voetnoot(2) sück derup. -
Doch noch is Stortebèker,
He saggt noch froh genog. -
Jungs, flink herup de Ankers,
Un alle Seils umhoog!’
Recht iwrig sünd de Jungens,
In'n WuptiGa naar voetnoot(3) is dat klar.
‘Siso!’ seggt Störtebèker -
‘Nu sünd wi ahn Gefahr.’
He will dat Rohr anfaten,
Man - datt sitt isderfast,
Dat lett sück neet verdreihen,
Of he gliek flöckt, dat't bastGa naar voetnoot(4).
‘De Düvel! dar sitt Loth in!’ -
So röppt he ganz verfèhrt -
‘Nu knippt dat up de Nagel,
Nu brannt dat Lücht op d'Stèrt!
Wi moten Oelje kaken,
So gau as dat man kann,
Dat Loth darmit to schmelten,
Man gau, man gau deran!’ -
Doch wo se sück ook wèhren
Un jagen sück in d' Hitz,
Wo gau se Oelje kaken -
Se kriegen't doch neet spitzGa naar voetnoot(5).
Denn ehr se dör dit Middel
Hör Unglücksloth sünd quit,
So sünd ook all de Schèpen
Van Hambörg hör up d'Siet.
Nu gelt geen lank Besinnen,
Nu geit dat um de Kopp;
Elk grippt sien Wèr un Wapen
Un gifft dat Schmelten up.
Se haun der düchtig manken,
De Rovers altomal.
Dar fallen van hör Schlagen
Wol mennig schwar hendal.
Doch schlaan se twee herunner,
So kamen vere wèr,
Un Avermacht deit wieken:
Drum sünd se bold der hèr.
| |
[pagina 59]
| |
Se könen't neet mehr mötenGa naar voetnoot(1),
Dat Volk is al an Bord;
Dar helpt geen Tegensparreln,
Geen Vörschlag of Akkord.
‘Jungs, gèvt jo man gefangen!’
Röppt Störtebèker lut,
‘Wi könen 't neet mehr winnen,
't Is gänzelk mit uns ut.’
Se leggen of hör Wapen
Un in een Ogenblick
Sünd se ook al gebunden
Mit Tau van Hemp un Pick.
Nu geit et up na Hambörg,
Un mit Hurrah! Heidi!
So fahrt de Flött' in d' Hafen -
Nu frei man Hambörg di! -
De Rovers in't VerunnerGa naar voetnoot(2),
De weten al Bescheed;
Bloot: worrn se koppt of hangen,
Dat weten se noch neet.
Sülvst unse Störtebèker,
De süszGa naar voetnoot(3) doch is geen Kind,
Fallt't Hart nu in de Büxen -
He süggt un sörgt un sinnt.
Een' Kette will he lèvern
Van Gold, un dat so grot,
Ganz Hambörg to umspannen,
Wenn man hum schunk de Dood.
Dat was wol to vullföhren,
Doch hier in Hambörg neet;
Dat harr ja sienetwègen
Al lank genog Verdreet.
Nu harr man hum gefangen
Un harr hum in de Klemm;
Des Doods sull'n alle starfen,
Dar was man ene Stemm.
Dat dürde ook neet lange,
Do was ook al bestellt,
Dat Ordeel to vullföhren,
Uns' Maat de Rosenfeld.
De harrt vörwahr neet mackelk -
Hum worrn de Arms hast lahm;
To koppen tachentig Rovers,
Dat was geen Kinderkram.
Dat Schweet stunn hum in d'Haren,
Doch uns' Maat Rosenfeld
Leet sück geen Schwackheit marken -
He hullGa naar voetnoot(4) sück as een Held.
He stunn tolest an d' Enkels
In emerGa naar voetnoot(5) luter Blood. -
Völ Dèrens hör man krietenGa naar voetnoot(6)
Um so völ Mannlüh Dood.
Doch alle echte Schippers,
Un d' Kooplüh noch hast mehr,
De deh'n sück bannigGa naar voetnoot(7) freien
Un spölen all moj Wèr.
|
|