Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold–
AuteursrechtvrijDe gode Christian.In't Broekmerland, dar liggt 'n Dörp
Van twe Rieg'Ga naar voetnoot3) Husen un 'n Kark;
De Nam darvan, de segg' ick neet,
't Is jo ook nett geliek, wo 't heet.
In dit Dörp quam verleden Jahr
Up 'n Winterdag, as't heel stief fror,
'n Bèdelmann, ganz krumm un stief,
Harr wenig an un nix in 't Lief.
So quam he denn vör Riekmans Dör.
He docht: hier gifft't gewisz wat mehr,
As't èven gaff in't Pasteree:
Hier krieg'k gewisz wat warme BreeGa naar voetnoot4)! -
| |
[pagina 55]
| |
He truck de Klingel an de Dör,
De Huswerdin quam sülfst hervör;
Doch unsen ollen Bèdelmann
Hör se mit dofen Ohren an. -
O Gott! erbarmt jo miener Noth!
Ick bin vör Koll binah all dodt.
'k Heb tach'ntig Jahr mi hier up d' Welt
Mit Sörg un Last herum gequält.
BollGa naar voetnoot1) is't vörbi; boll kummt de Dood
Un makt mi free van all mien Noth.
Dann gah ick olle Mann to Rüst
Un schlaap wol in mien Dodenkist. -
Doch all dat Bidden, all dat Fleh'n
Dat drung nich dör dat Hart van Steen. -
‘Wi gèven nich!’ sèe Riekmans Fro,
Un schlog de Dör woll vör hum to.
De Thranen quammen d' Oll in 't Oog,
'n Hollen Sücht hohl he umhoch. -
O Gott! - mehr sèe de Stümper nich,
Gung weg - man heel wehmödiglich.
De Avend quam drup boll heran.
Wo will di't gahn, du Bèdelmann!
In't ganze Dörp gifft't wol geen een,
De up di olle Mann mag sehn!
Vör'n lütjet Huske dicht daran
Stunn vör de Dör 'n Arbeidsmann.
He goot so nett Kantuffels off,
As hum uns olle Bèdler truff.
‘Mag ick mi èven bi jo Für
'n Bietje warmen? Ick bin hier
Ganz frömd in't Dörp. Mi dreef de Noth
Herut to gahn um 'n Stückje Brod.’
So sprook de Bèdler. - ‘Gern, mien Oll,
Kaamt her un sett't jo in mien Stohl,’
Sèe Christian glieks, ‘ick will man èven
De Schapen 'n bietjet RugelsGa naar voetnoot2) gèven.’ -
| |
[pagina 56]
| |
De Olle quam in d' Hörn bi't Für,
Un Christian sèe: ‘Van Nacht blieft hier
Bi uns; èet't man Kantuffels mit;
Ji treffen't - sünd van d'SeefskenGa naar voetnoot1) nett.’ -
De Olle weer drup good tofrèe;
Un as he't nu van d' Riekmann sèe,
Dat he hum offsett'tGa naar voetnoot2) harr bi d' Dör,
Weer't, as wenn Christian sück verfèer.
De Nacht bleef nu de Bedelmann
Bi unsen goden Christian.
He schleep in d' Stohl in d' Hörn bi't Für;
Denn Christian harr geen Bedden mehr.
Man GèelkmöGa naar voetnoot3) har - de gode Seel! -
Van't Bedd hum gèven 'n weeken PöhlGa naar voetnoot4),
Un darto kreeg de olle Mann
Ook Christianohm sien Klumpen an.
As't Mörgen weer, quam d' Pott up't Für:
Denn 't gaff toerst Kantuffels wèr
Mit MèhlstippGa naar voetnoot5) - 't schmook den Ollen god;
Tolest gafft't ook noch Botterbrod.
Um tein Uehr endelk gung de Oll, -
He föhl as güstern nich de Koll;
Denn Christian harr - nu hört ins èven! -
Hum ook noch'n olle BüxGa naar voetnoot6) angèven.
As he vör Riekmanns Hus wèr quam,
Keek he man mit 'n Schamp derhen,
As wenn he seggen wull: Nu süh,
Dat gaff de gode Christian mi!
Um Lechtmesz gung de Arbeidsmann
- Ick meen, de gode Christian -
's Namiddags na 'n BurenloogGa naar voetnoot7).
Nu hört, wat sück denn hier todroog.
As he bi d' Karkhofs Port nett weer,
Do quammen s' mit 'n Dood' derher.
De Kist weer platt - de Mester sung,
As wenn 't um achtein Stüfer gung.
| |
[pagina 57]
| |
Nu segg man grad', wel weer 't nu denn,
De s' broggen na de Karkhoff hen?
Nu ja! - et weer de olle Mann,
De 's Nachts weer bi uns Christian.
Fr. Wegener.
|
|