Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold–
AuteursrechtvrijMien lütje Kind.Daar ligt mien Kind - van Gott beschehrt,
Mi mehr as Millionen,
Un Rang, un Stern, un Titel werth
Un alle Keiserskrohnen! -
nbsp;
Kahmt bi de Weeg'Ga naar voetnoot(2) un seht: se ligt
So ruhig - so gedüldig! -
Gott segne di, mien leeve Wicht,
Wat is so'n Kind unschüldig!
Weest sachte, Lüh! maakt geen Rumor,
Wi wilt uns nettGa naar voetnoot(3) bedragen; -
Slaap is höer 't best', un 't lütje Ohr
Kann so wat nig verdragen. -
Un wenn se kröenketGa naar voetnoot(4) - röhrt denn oock
De Weeg' man even, even, -
So steit't in mennig Docter-Book
Van kloke Lüh beschreven.
Geevt Acht! de lütje Engel waaktGa naar voetnoot(5) -
Se het oock lange slapen.
Seht - wo se wringt - dien Moder maakt
Di all' dien BroodschappGa naar voetnoot(6) apen.
| |
[pagina 24]
| |
Ha, wo se klukt! Föerwahr dat is
Mit Geld nig to betalen!
Un so'n Gesicht, dat kann gewiss
De beste BaasGa naar voetnoot(1) nig mahlen.
Seht her - se lacht. - För'n ganze Welt
Wul 'k doch mien Kind nig geven. -
So'n Kind is mehr as Good un Geld -
Gott, laat dat Kind man leven!
J.G. Gerdes.
|
|