Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland

Moi Hanne,

De Nachtwind de strickt döer de Bladen hendöer⁽⁶⁾,
De Vullmahn de kummt achter Wulkens hervöer.

Moi Hanne de geit⁽⁷⁾ aver 't Feld mit de Wind; -
Wat will se bi Nacht woll so ielig⁽⁸⁾, dat Kind?

Will aver de eensame Heide woll gahn,
Dar sücht se de düstere Niclaas stahn.

‘God'n Avend, moi Hanne, war willt du noch hen?
Dat sallt du mi seggen, wi sünd nu allenn.’

‘Och, lat' mi doch, Niclaas, wat hebb' ick die dahn?
Wi sünd nich allennig, hell schient je de Mahn.

Dat segg' ick di nich, war mien Loop hengeit;
Och, lat' mi, ick mutt noch döer Busk un Reit⁽⁹⁾.’

(6) Hendöer, hindurch.

(7) Geit, geht.

(8) Ielig, eilig.

(9) Reit, Ned. riet.

[p. 7]

 

‘Willt du mi nich seggen dien Weg un Steg,

 

Kummst du van de Heide nich leventig weg.’

 

 

 

‘Sall ick van de Heide nich leventig weg,

 

Denn mutt ick di seggen mien Weg un Steg.

 

 

 

Mien Hildebrand het upp de Nacht mi bestellt,

 

He wacht upp mi achter dat Heideteld.

 

 

 

Ick bidd' di, nu lat' mi nich langer hier stahn,

 

Ick bidd' di, nu lat' na mien Leevste mi gahn.’

 

 

 

‘Moi Hanne, woll achter dat Heidefeld,

 

Dar wacht he di, de di dar henbestellt.

 

 

 

Ja, bet⁽¹⁾ an den jüngsten Dag wacht he di dar,

 

He wacht di noch, wenn all schneewitt dien Haar.’

 

 

 

‘Segg', Niclaas, wu⁽²⁾ hest du dien Fingers so roth?

 

Dien Fingers de laten⁽³⁾ so roth van Blot.’

 

 

 

‘Woll sünd mien Fingers van Blot so roth,

 

De hebb' ik mi wusken⁽⁴⁾ in Minskenblot.’

 

 

 

‘Wat sall denn de spitzige Degen dien⁽⁵⁾,

 

Wat willt du darmit bi Mahnenschien?’

 

 

 

‘Ick hebb' mit de spitzige Degen mien

 

Dien Hildebrand umbrocht bi Mahnenschien.

 

 

 

Ick hebb' hüm begraven woll unner een Steen;

 

Moi Hanne, nu bin ick dien Leevste alleen.’ -

 

 

 

Woll aver dat Heidefeld suuset de Wind,

 

De Vullmahn kruppt achter een Wulken geschwind.

 

 

 

Moi Hanne ritt⁽⁶⁾ Niclaas de Degen van d' Siet,

 

Un steckt in sien Hart hüm so deep un so wiet;

 

 

 

Löppt aver de Heide woll hen un her,

 

Se söcht na höer Leevste, un findt hüm nich weer.

 

 

 

Enno Hector.

(1) Bet, bis.

(2) Wu, wie, woher.

(3) Laten, lassen, aussehen; vergl. das Nd. gelaat, und, den Uebergang der Wortbedeutung betreffend, stehen.

(4) Wusken, gewaschen.

(5) Dien, Ned. dijn, uw.

(6) Ritt, reisst, Ned. rijt.