Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold– Auteursrechtvrij
[pagina 394]
| |
Oet 't jaor daartig. (Ambij.)Mīē grōētvader is 'nen auwe minsh ōēt 't joar vīēf en nuègetig. E lùp noow met e krùkske en es-t-em zuusGa naar voetnoot(1), dan zos-te zekge, dat er haaufGa naar voetnoot(2) kinsh is. Ich hauw vēūl van de gooi zieël en hiè hilt ouch vēūl van mich, dat wets-te waal; went altied vertelt er mich getGa naar voetnoot(3) oet zīēne jongen tīēd. E wèt waal, dat ich dat zōē gêre huurGa naar voetnoot(4). Ich zou waal e book vol konne shrīēve, es ich 't noch allemaol wis: van de AvermènderkesGa naar voetnoot(5), van de BokkereeiershGa naar voetnoot(6), van RobbespīērGa naar voetnoot(7) en mieë van dat soirt. Mè 't leeste huur ich em ōēt te BelshentīēdGa naar voetnoot(8) vertèlle, doow de Hollèndersh en de Belshe zich aan de keel gewês zeen. Dat is ze liève, es er dao van kont shprièke; went dao is er zelles beeiGa naar voetnoot(9) gewês. Dao laog e trupke daovēūr aan Shīēperkes-weiGa naar voetnoot(10), aan 't breerkeGa naar voetnoot(11); en de veeiant hauw zich in de Iezere KōēleGa naar voetnoot(12) verborrege. 't Hauw neet vēūl te beteikene; waant ze waore neet shterk. De Belshen deegeGa naar voetnoot(13) niks ès roope: ‘Hollandie, bangeshietGa naar voetnoot(14)! kom mer ōēt! kom mer ōēt!’ En ès ze kaome, dan weer op-te luip. Zōē blêf 't 'nen tīēd laank dooreGa naar voetnoot(15). Dao veel waal ins eine; mèGa naar voetnoot(16) zōēlang ès ze iève shtêrrek blêve, waor et de meute neet wièrd. Dao kaomen op ins vuèrdemiddesGa naar voetnoot(17) um en oorGa naar voetnoot(18) of haauf twellef waal twieë hoonderd maan van de kaant van BièmeleGa naar voetnoot(19)-n-aan. Uèver hèk en shtrōēk gung et eweg. De kons begrīēpe, dat-te vrouwleui en de kinder in 't tùrp neet wiste, bōēGa naar voetnoot(20) ze krōēpe zoue van de shrik, doow ze deei kêrels zaoge-n-aankome. Den einen hauw e baant.l, dê droog ene reekGa naar voetnoot(21), dao waore-tesGa naar voetnoot(22) mèt gewière-n-en zêseleGa naar voetnoot(23). Blauw keeleGa naar voetnoot(24) zaos-te et meiste; mè dao waoren ouch hieëre beei en é shtùk of gèt good gekleide soldaote. Dat waore zièker diszerteurshGa naar voetnoot(25) of zōē gèt. De Hollèndersh trokken ōēt de Iezere Koele RoitemGa naar voetnoot(26) in en leete zich in de īērshte daag neet mieë zeen; waant ze waore noow vēūl shwaaker ès te Belshe. Ouch den tròp van 't breerke ging de van doir. Deei neuï klaante blêve-n-aan de Grōēte KooilGa naar voetnoot(27) shtil hauwe en eine, dè op e pièrd rêij en ene blaanke sabel in z'n vōēs hauw, kommendeerde den tròp. De mansleuï ōēt et-tùrp waoren allemaol in 't veld, doow dat grèpke gebēūrde. Heei zaogs-tGa naar voetnoot(28)-en parteeï ièrappele shtièkeGa naar voetnoot(29); dao waor ene ploagGa naar voetnoot(30) aan 't krooten of wortelen ōēt dōēn; uèveraal waore-t-es dreei, veer aan 't puimeGa naar voetnoot(31). | |
[pagina 395]
| |
Doow ze ièvelGa naar voetnoot(1) deei schooiers zaogen aankome, leete ze den hīēle santepetik in de shtièk en leepen heivershGa naar voetnoot(2). Dê en peshtolGa naar voetnoot(3) hauw, shtaok ze beei zich; dê gein hauw, krêg zich e metsGa naar voetnoot(4) of e waope, dat-ter onder zene shtopGa naar voetnoot(5) of zene keel verborg. Zōē geenge ze et-tùrp op, en deei van aan de kêrek en nog weeier kaomen aaf tot kort beei de Belshen, zōēdat meshien e shtùk of twieë hoonderd boereleui beei-ein waore. De bùrregemeister hauwe ze ouch ene wink gegiève, en doow dê aankaom, geeng er nao de kommendaant en vraogde-n-um wat van zīēnen deens waor. ‘Ewel, zulle!’ zag tê; ‘we wille ullie niet mollesteereGa naar voetnoot(6), nie, verstao-de? Menier de Boergemeister, hoer is 'ne kiër. Wil-de mien jonges vor 'ne nacht in ullie gemiënt inkwartiere?’ De bùrregemeister en de raod voonte dao niks tièngeGa naar voetnoot(7)-n-en gooven hun permisshe. ‘Ewel dan, jonges!’ reep de kommendaant toow. ‘Kom-de gelie nergens nie aan, zulle, of ikke zal oe potdoeme skiet kapoet!’ Eedere boer krêg noow e paar maan mèt. Iērsh geenge ze nao drùpkes-MerjanGa naar voetnoot(8) um en haufGa naar voetnoot(9) te drinke; mè de shneeverGa naar voetnoot(10) shên hun te shmaake, waant ze zoipe es mooizeloikerGa naar voetnoot(11), en al gauw veeleGa naar voetnoot(12) wēūrd tusshe de Belshen onderein. Deei van Amie blêve beei-ein vuèrGa naar voetnoot(13) den īērshte de beste op zen shnoets te houwe, es er hun gètGa naar voetnoot(14) dorshGa naar voetnoot(15) zèkge; mè dat gebēūrde zōē gauw neet. Oīē-te wēūrd kaom et tot te daod. 't EintGa naar voetnoot(16) brach et aandert mèt en daan....dronkemaanswêrek: deGa naar voetnoot(17) begrips waalGa naar voetnoot(18), dat ze zich gauw beei de kladderen hauwe. Kèrel, dat has-te moote zeen! Dao waoren hènskesGa naar voetnoot(19) beei. Ze heeveGa naar voetnoot(20) zich op te mooilGa naar voetnoot(21), jong, krèk weeisteGa naar voetnoot(22) op eene zak mèèl huitsGa naar voetnoot(23), en ze trampde zich onder de veut, dat ze kwakte. Ze waoren in enen trùlleverGa naar voetnoot(24) de duèr ōētgetoffeldGa naar voetnoot(25) en heengen aanein weei kletGa naar voetnoot(26). Doow ze zich noow ins good gepruègeld en geamezeerd hauwe, woirte ze dat deunsheGa naar voetnoot(27) meuch. Eederein geeng noow heivershGa naar voetnoot(28). Me grōētvader en z'n breursh - ze waore met hun zièvene - noome tesGa naar voetnoot(29) veerGa naar voetnoot(30) mèt, deei zich hiel kòshGa naar voetnoot(31) heele; waant ze zaoge waal, dat de AmiesseGa naar voetnoot(32) jonges ouch knuèk aan hun preeiGa naar voetnoot(33) hauwe en dat ze deei Waale nog waal ins aan hunne pòkkel zouë gekòmme zeen. - Doow ze beei òs kaome, vraogde de auw vrouw hun, wat ze gebruuke wolle. Ze zouë waal gère shpek met eier hùbbe, woeGa naar voetnoot(34) de Waale zōē vēūl van hauwe. ‘Nein, men gooi leui,’ zagGa naar voetnoot(35) grōētvader doow; ‘gein eier; de hinneGa naar voetnoot(36) lekge heei in 't tùrp allemaol mèt de votGa naar voetnoot(37) op Meshtreech ebaanGa naar voetnoot(38). VuèrGa naar voetnoot(39) iète ièrappele | |
[pagina 396]
| |
mèt krepkesGa naar voetnoot(1); es der deei ouch lùs, dan kon-der met dōēn, en aandersh zeet der mer, bōēGa naar voetnoot(2) der get kreeigt.’ Dat voonten ze good; mè ze mòste, gère-n-of neet. WeeiGa naar voetnoot(3) ze g'ièten hauwe, geenge ze op-te zolder shlaope. 't Waor zōē gèt nèver nuègen oore. De mansleui blêve mèt e paar op, en de andere lagte zich mèr gèt mèt de kop oppe taofel, went deGa naar voetnoot(4) wis soms neet: 't hiēl dùrpke waor nog in volle gloiria. Dao huurde ze op ins gèt bōēten op-pe gaank; den hond bletshdeGa naar voetnoot(5) van belang, en dao waor zièker gèt in NoirwiègeGa naar voetnoot(6). Jaowaal, dao kaome tes dreei ashtrant de gaank op en bertaol 't hōēs een. Eine hauwGa naar voetnoot(7) ene kepotteGa naar voetnoot(8) shwaan onder zenen erm; dê hauw er op Sīēvere-weeierteGa naar voetnoot(9) geshòite. Doow er me grōēt vaajer en z'n zès breursh zaog, blêf er shtoin en vraogde n-of ze nog wīēt van MeshtreechGa naar voetnoot(10) aaf waore. ‘Kom mer ins mèt, kameraod,’ zag ShangGa naar voetnoot(11), de veeifde van de ziève; en dao hauw er de shtruipert aal beei ze vèsheGa naar voetnoot(12) en aan de duèr. ‘Dao zuus-te de tuèresGa naar voetnoot(13) van Meshtreech, mènneke.’ De Waal, dê zaog, dat 't heei gein klein keender waore, zag: ‘Potdoeme, ze zouë mich kapoet moike!’ en hiè en z'n twīē kameraote-n-eweg. Mê twīē hōēzer weeier, beei Greetshe van Merjanne deegeGa naar voetnoot(14) ze zich waal opshùppeGa naar voetnoot(15) en hunne shwaan broië; dao waor 't neet te kort beei Meshtreech. 'sh Mùrreges um en oor of veeif waoren oos looshees al ōēt hun nisGa naar voetnoot(16) en op marsh nao de Grōēte Kooil, wōē um zès oore epèl waor en 't hīēl trupke beei-ein kaom. De kommendaant bedankde de leui en trok toow weeier, op Roitem en MièrshenGa naar voetnoot(17) ebaan. Einigen tīēd laater heele deei grepkes op; waant doow kaome de pilewittenGa naar voetnoot(18) ōēt Holland aan en daovuèr hauwe de Belshen respèk. De leui ōēt AmieGa naar voetnoot(19) waore bleei, dat 't gedoin waor; went dat hīēl WaalegetuugGa naar voetnoot(20) dochGa naar voetnoot(21) neet. De meiste waore shmièrlep, deei op gemeinigheid ōēt waore-n-ès ze de baan klaor zaoge; 't waor mer rètshe-poeGa naar voetnoot(22), zouë ze in Meshtreech zekge.’ ‘Noow, jong, deGa naar voetnoot(23) kos nog waal enen hauven daag aan de gaank blīēve, daan woird ich 't noch neet meuchGa naar voetnoot(24). Jè, dan moste grōētvadere-n-ins hure; es-têGa naar voetnoot(25) 't vertelt, is 't nog tīēn kīēre shōēnder; waant ich hùb vēūl vergiète devaan. Kums-te e zondegen aovend ins nao os, dan zùls-te-'t waal hure. - Noow zèk ich dich gooie nach, Shang! Tot mùrrege vreug, dan kums-te òs hellepe dièrsheGa naar voetnoot(26), hè?’ ‘Jao, Micheel, ich kom zoonder mankeere. Gooie nach!’
J.R. Smeets, Rz. |
|