Versamelde gedigte

Ons wêreld

In die ploegtyd, as die skare
Deur die nat vet ploegland skeur,
Meng die ruik van boegoe-blare
Met die nat vet ploegland-geur.

Al die wêreld hou nou winter,
En die dou is hard gevries:
In die krakies soos 'n splinter,
Op die loof soos korreltjies.

In die saaityd rus die tuine
En die wind vergeur die lug,
Ongeduldig stap die bruine
Hamerkop daar by die brug.

En die koue word al kleiner
En die bloute bonter bo,
Alles ryper, alles fyner:
In die saaityd is dit so.

Daar's nog dae kort van lewe,
En nog nagte uitgerek;
Maar die guurheid word vergewe,
Want die winter is op trek.

In die oestyd word die somer
Mondig as die maan vergroot;
Kale bome kry nou lower,
Biesies blomme in die sloot.

Koekewiet speel fillipyntjie
Op die hete middagstond,
En die ver veld is 'n lyntjie
Teen 'n lig-blou agtergrond.

[p. 455]

 

Om my wemel gousblom-geure,

 

Ruik van gerwe nuut geoes,

 

En die land is vol met kleure,

 

Want die winter is verwoes.

 

 

 

In die traptyd draf die pêre

 

Oor die fris gesmeerde vloer;

 

Spreeus, besig met hul terre,

 

In die wingerd maak rumoer.

 

 

 

Bo my waai die somer-windjie,

 

Vinkies prys in die palmiet;

 

En meerkatjie met sy kindjie

 

Maak 'n toertjie na die mied.

 

 

 

Oestyd, traptyd, oos en wes toe

 

Soek vir weega wêreld wyd,

 

As die geel vink na sy nes toe

 

Vlieg en fluit uit vrolikheid.

 

 

 

Onse wêreld, onse aarde,

 

Onse oesruik wat hier kom:

 

Word vir ons meer as die waarde

 

Van 'n ander heiligdom.

 

 

 

As ek droom van nuwe kanse

 

Wat nog in die toekoms rus,

 

Dink ek aan ons velde en kranse

 

Deur die oestydson gesus.

Die Brandwag, 25 Maart 1917