Versamelde gedigte

Aan Jan Celliers

O slaap gerus, van smart en hartseer vry,

Al donder ook die droewige wêreld deur

'n Oorlogsonweer wat die lug verskeur

En met sy onmenslik' mag tot raserny
Met haat en woede en wraaklus voort te stry

Die volke dwing; al kan geen oog bespeur

Êrens op die kim 'n skyn van dagbreek-kleur

En nag nou troon met nydige heerskappy.

Jou stoere siel kon uithou, ly, verdra

Op moed-verloor se vlakte sonder om ooit

Die skoonheid wat in lyding lê, te ontken.
Jy kon tereg dit raaksien en daarna

Tot rigsnoer van jou lewe maak, om nooit

Te twyfel aan 'n troos so duur gewen.