Versamelde gedigte

[p. 398]

My pronkpaleise

Van kindsbeen af - hoe karig ook my kragte

Om teen die dag se opperheerskappy,

Die felle lig wat druk en dood, te stry -

Het ek probeer deur stille pers-swart nagte,
Besaai in glorie met ontelbre pragte

Van helder sterreligte, ry aan ry,

Om nuwe moed vir nuwe werk te kry

En vir my troos te skep uit ou volbragte
Verbeeldingsbouwerk vroeër in droom gebou.
Toe het ek opgestapel torings hoog
Soos dié van Babel bo die boonste sfeer,
En trotse pragpaleise kobaltblou,
Elkeen 'n ewige skoonheid vir die oog
En elk 'n erfnis wat ek kon waardeer.