Versamelde gedigte

Nog snood verwyt

Nog snood verwyt, nog wat veragting eis
Van een wat eers gekus is, dan verraai,
Sal ek probeer net om my siel te paai,
My trotse siel so koppig-eiewys,
Wat vroeër steeds net lof kon gee en prys
En net die goue wierookvat kon swaai
Om wat alreeds so skoon was, te verfraai,
En uit 'n puin te skep 'n paradys.

Nee, liefs sal ek, nou dat my drome oor is
En daglig met sy felle wreedheid toon
Hoe minderwaardig klein my afgod is,
My wapenrusting aantrek. Wat verloor is,
Kan nuwe werk en nuwe moed verskoon,
Al bly die neerlaag as gedagtenis.