Versamelde gedigte

Dis lank verby

Dis lank verby, die tyd waarin jy troos
Vir die gevoelige hartseer van 'n kind
In trane wat die smart versag, kon vind;
Dis lank verby, die tyd toe jy kon bloos,
Omdat jou gryp na iets net magteloos,
Onseker en verniet was, en jy blind
Gevolg het en vertrou het op jou vrind.
Dis lank verby! Die ou verlepte roos,
Eergister pragtig in sy pralende geur
En vors oor al die blomme, sal hy treur
Oor wat hy nou verloor het? Of die dag
Wat weer vanaand moet padgee vir die nag,
Sal hy ook kla? Nee, net soos dag en roos
Kan jy jou ook met wat jy was, vertroos.