Versamelde gedigte

Die Maan

Die Maan het twee gesigte. Een gesig
Is altyd van die wêreld weggedraai,
Deur niemand ooit gesien nie, nooit verraai
Deur die weerkaatsing van die son se lig.
Die ander na ons wêreld toe gerig
Vanaf sonsondergang tot hanekraai,
Blink met sy silwermaanskyn volgelaai.
Een ewig onvermydelik verplig
Om in die donker ongesien te bly,
Die ander heerlik met sy helder skyn
Vir elkeen sienbaar deur die lewe heen.
En ons wat net die een te sien kan kry,
Vergeet die ander as die son verdwyn
En die jong maan se strale om ons reën.