Versamelde gedigte

II

Omdat, wat in verbasing mense noem,
Verblind deur oomblik-opslag van 'n vonk
En geilsiek-praal, wat met sy groente pronk,
Die doelwit van die mensdom, eer en roem,
Nie tot die dageraad duur nie, maar verklein
Tot middelmatig' meedoen in die stryd
Waarin die swakke vegter, wat sy tyd

[p. 395]

 

Verspil het, in homselwe straks verkwyn,

 

Het hy wat roem as liefdesdank beskou -

 

Die stille handdruk en die skugtere knik,

 

Die woord wat nooit vooruit die daad beloon -

 

Sy werk en lewe as rentegeld behou

 

Vir groter prys, waarop sy poging mik, -

 

Die salig kalmte wat sy werk bekroon.