Versamelde gedigte

Die bedelaar

Bedelaar, waarom bedel jy?

Sê vir my.

Is dit vir geld om kos te koop,
'n Trippens vir drank uit die dorpskantien -
Die ou pontak is soet soos stroop -
Of 'n oulap vir hongerbrood miskien?

Bedelaar, waarom bedel jy?

Sê maar vry.

Is dit om iets wat ek kan mis,
Iets wat ek het en af kan staan
Of is dit iets uit 'n leë kis
Of iets al jare lank vergaan?

Ek smeek 'n aalmoes vir my siel,
Tot nou toe blind vir al wat skoon
En heerlik was, wat nou besef
Sy eie waardigheid verniel,
Sy eie heerskappy onttroon
Deur die verdrukking wat hom tref.

[p. 381]

 

Ek bedel, vriend, om iets wat jy

 

Verkwansel, net soos ek tevore

 

Toe ek nog blind was soos jy nou -

 

Die onskuldige, suiwere blik wat sny

 

Deur skimme uit die nag gebore

 

Tot in die kiem wat skoonheid hou.

 

 

 

Ek smeek om weer my kinderjare

 

Net vir 'n oomblik terug te kry,

 

En om as kind alom te staar

 

Om bo te sien die sterreskaar

 

Soos vonkelligte ry aan ry

 

En in die melkstraat aanmekaar.

 

 

 

Om weer te wonder wat gebeur

 

Daar vérweg bo en soos 'n kind

 

Verbeelding ruimskoots kans te gee -

 

‘Die man wat in die maan is treur -

 

Op goue harpe speel die wind -

 

En teen die rotse kla die see.’

 

 

 

Want nou is ek 'n bedelaar

 

Met al my wetenskap en weet

 

Van wat hier op die aarde is;

 

Verbeelding troos nie meer, en waar

 

Ek graag wat sleg is wil vergeet,

 

Maak ek my moeg van ergernis.

 

 

 

O gee my van jou rykdom, man,

 

En van jou onskuldigheid, my kind.

 

Ek smeek en soebat jaar vir jaar.

 

Nou moet ek dra meer as ek kan;

 

Ek het verkwansel, ek was blind,

 

En nou is ek 'n bedelaar.