Versamelde gedigte

Die Maliebaan

In Utrecht waar die Maliebaan

Die mooiste straat in Utrecht is,

Waar jy op die kanaal kan gaan

Vir palings in die water vis,

Daar staan die Domkerk ouerwets

Met Goties vensters, fyn bewerk,

Waarop die swaels die dag deur swets;

'n Deftige uitgedinkte kerk,

Waarvan die toring stokalleen

Verwyderd van die vlerke staan,

Net soos 'n kêrel op één been

Wat stilstaan op die Maliebaan.

Dis jare al toe hierdie kerk,

Kompleet met toring aanmekaar,

Gebou was, grondig, stewig sterk -

'n Pronkstuk van die messelaar.

Maar skokke kom teen kerk en huis, -

Teen mense en teen nasies ook -

[p. 367]

 

En vlerk en toring hier inkluis

 

Het eenmaal met 'n skok gespook.

 

 

 

Dit het 'n stuk daarvan verskeur;

 

Die toring van die vlerk verwy.

 

So iets kan ook met ons gebeur,

 

Een nasie van die ander skei.

 

 

 

Maar tog is hierdie toring nog

 

'n Sieraad van die stad se kerk,

 

Waarmee ou Utrecht steeds kan spog

 

As eersteklas fyn messelwerk.

 

 

 

En ons, of vlerk of toring, staan

 

Ver in die suide stokalleen,

 

En jy wat loop langs Maliebaan

 

Onthou ons is al droog gespeen.

 

 

 

Maar tog volmondig mens is kind

 

Waarin 'n vonk van liefde glim

 

Vir moeder, vader, meer as vrind,

 

Solang die ouer hom bemin.

 

 

 

En jy, wat op die Maliebaan

 

In Utrecht sonskyn ons bedink,

 

Glo ons wil deur die lewe gaan

 

Broervrinde, tot jou land verdrink.

 

 

 

Versuip in water wat hom vroeër

 

Sy volle vryheid het gegee.

 

Ja, tot die einde, broer en broer

 

Maak ons die lange lewe mee.