Versamelde gedigte

Karoo-winter

Suidooswaarts ver blink wit die sneeubedekte
Getande Swartberg met sy poorte en klowe,
'n Blou steil rant van hier: die kleurgevlekte
Gelykte voor van armoed tans ontrowe,
Sy somerroukleed grys met stof soos as
Verander met die groen bewys van lewe
Wat in hom skuil, die prag wat in hom was
En is en bly, verryk, volmaak, verhewe,
Is oral rondgesprei. Die sagte rooi
Van vygies soos 'n Oosterse tapyt,
Die lewendige gousblomgoud gestrooi
In oordaad oor die sandsteen en die kryt;
Die purper-pers van tulpe en die prag
Van jong viooltjies wat die windvlaag streel,
En suringbont wat op die sonstraal wag,
En kelkies-wyn waarin die bye speel.
Veraf die wit-gekroonde berge; nader
Hier op die voorgrond, blomme as offerande
In luisterryk' weelde, skat op skat vergader,
Deur die Natuur, vrygewig, op die lande.

'n Leeurik styg omhoog, klapwiek sy vlerke,
En stort sy loflied in die lentelug;

[p. 356]

 

'n Skilpad met sy bont vrymesselaarsmerke

 

Kruip sedig na sy middagskuilte t'rug;

 

'n Lammervanger sweef in sierlik' kringe

 

Hoog oor die winterprag van hierdie wyk.