Versamelde gedigte

'n Fluitjiesriet-omsoomde poel

'n Fluitjiesriet-omsoomde poel,
Van swart-bruin staande water, lewendig
Met paddavissies, swarter as die swart
Wat diep lê in die hart
Van sandveld tjinkerintjees, wat weelderig
Hul wit blomvlerke uitsprei om die lig
Van die ondergaande son te vang,
En watermannetjies wat woel
Oor die oppervlakte, en 'n nes wat hang,
Verlate deur sy maakster, aan die steel
Van 'n verlepte varingstruik. Die geel
Van wind-verspilde doringboomblomme swem
Die kant langs as 'n kring van goud
En die namiddagson se gloeiende straal
Val deur die blare in lappies skaduwee en kleur
Deur die koelte van die watervlak getem
Tot die milde sagtheid wat die goud se geur
Laat uitbrei honderdvoud
En in die water, roerloos soos 'n paal
Wat daar al jare staan,
'n Bruin-rooi reiervoël wat met sy bek
Die laaste sonstraal opvang, en die maan
Nog halfpad deur die berg se rand bedek
En nog nie vol nie, op sy vere voel.