Versamelde gedigte

Die miskruier

Ek wonder of die miskruier skool-toe gaan

Om eers te leer om oor die pad te rol?

Ek wonder of sy meester hom ooit slaan

Omdat hy êrens anders-toe wil hol?

Dis tog so swaar om in die hete sand

So voort te spartel met 'n ronde bol.

Ek wed sy kloutjies is al seer verbrand,

Altwee sy ogies met sout traantjies vol.

Ag, ek voel jammer, miskruiertjie, vir jou,

As ek op pad na skool jou soms sien rol

Daar in die stikwarm veldsand, wat jy klou

Asof jy neef was van die blinde mol.

Ek tel jou op, ek sit jou saggies neer;

Jy lê konsuis nou dood daar met jou bol,

Styf met jou beentjies ingekrimp, maar eer

Ek een tree wegstap, is jy weer aan rol.