Versamelde gedigte

XXIV

O, gun vir hom wat, as hy staan,
Verbyster (waar die blonde maan
Soos 'n blink-goue aangesig
Die pers rand van die berg verlig,
En met die sag-groen skemering
'n Sagter troos en vrede bring
Rondom hom), voel hy het die mag
Om meer te doen as wat sy krag,
Sy blote aardse krag, hom skink
Totdat hy in die dood versink -
O, gun vir hom sy droom, sy dink,
Die bly illusies wat daar blink
Ver in die toekoms, bo die maan,
En bowe waar die sterre staan.