Versamelde gedigte

[p. 281]

Bosveldlied

Ek sal vir jou gee:

Sneeuwit skuim van die treurende see,

Wit en donserig soos wilde katoen,

Wie se spierbleek bolle die bos versier

Met 'n skyn op die kelke soos perlemoen,

En pikswart saad soos 'n swart saffier,

Fyn soos vlokkies van dun kapok

Wat die wegskuif-gees van die winde lok,

Asof hulle fluister: ‘Kom, abba ons voort,

Hoog oor die struikgewas, deur die poort,

Anderkant toe waar die son nog skyn

En die kranse kleur met die kleur van wyn!’ -

Wit soos die witste marmerkalk,

Suiwerder wit as die veredrag

Onder die vlerk van die spikkel-valk,

Suiwerder wit as die maan by dag!

Ek sal vir jou gee:

Tinte en kleure van stryd en vree -

Purper wat blink in die kelkiewyn -

Bontste rooi van die bloed-robyn,

Rooi soos die rooi van die oorlogster

Wat sonder 'n skitter daar myle ver

Staan kyk op die wêreld hier!

Geel sal ek gee, en gevlekte goud

Van gousblomme geil wat my kroon versier,

En boonop kleure 'n honderdvoud:

Geilste nuut-bobbejaantjie-blou,

Glinster-groen van die mannetjiepou,

Ja, die sewe reënboogkleure-prag,

En die diep seewater se spog-smarag!

Verlang jy nog meer?

Die donker-swart van die dreigende weer -

Die bliksemstraal se blink - die breek

Van 'n klomp reënwolke deur lig gesteek -

Die pers en die perlemoen-pronk van die son

Met sy eerste straal teen die grys plafon

Op 'n somermôre, van oor die rant

Van die hoogste punt in die Bosveldland -

Die groen van die nag in sy skemerprag -

Die vlammende vuur van die komende dag -

Die glorie-rooi as die son gaan daal

Agter my vlaktes, dor en kaal,

Wat wisselende, kleur-akkoorde gee -

Dit alles en meer sal ek vir jou gee!