Versamelde gedigte

(1980)–C. Louis Leipoldt– rechtenstatus


Om mane padne hum! O vlekloos aanskyn van die Lotusblom! Weerspieëling van die diepste sielevree, Gelykenis - as iets gelyk kan wees Aan wat op aarde sonder weerga is -
[pagina 275]
Van die al-omspoelende en alreine see Waarin geen voortbestaan van liggaam of gees Skuil, nóg die huiwerige gedagtes, stom Vir woorde en taal, met nou en namaals twis. O heerlikheid, wat hartstog laat verkwyn Tot iets wat nietiger as niks-nie skyn, En die diep-dinkende siel bo dink verhef, En bo besef van self, en bo verstand, Totdat die wêreld-worstel en gedrang Gesus word, soos die see-galm in 'n land Waaroor 'n dik, bedompge see-mis hang! O Lotusblom se louter lotuskleur! O glorie-aanskyn met sy sagte geur! O maagdlik Lotusblom in wie se skyn Die reinste menslik reinheid onrein lyk. Juweel van stille waters wat verdwyn Onder die skadu van oneindigheid, Simbool van liefde en van liefderyk Geheiligde toewyding deur die tyd Aan alles, alles wat die liefde wek, En alles, alles wat tot liefde strek. O Lotusblom se reine lotusskyn, O troos in sielestryd en sielepyn!