Versamelde gedigte

Treurlied

Huil, huil, huil, o see, gegésel deur die winde;

Soebat met jou branderstem wat oor die rotse breek!

Grys, grys, grys die lug, met donker, storm-gesinde

Wolke wat sonsondergang se glorie-bont verbleek!

Smeek, smeek, smeek, o siel, in hartstog van gebede

Meely vir die lewens wat verslind word deur die see.

Moeg, moeg, moeg, o hart, en moedloos ontevrede,

Watter hoop op uitkoms kan die môrelig jou gee?

Dood, dood, dood, o see! Wat lê daar in jou water?

Nooit nie sal jou nattigheid wat dood is, weer laat bot.

[p. 274]

 

Loof, loof, loof, o see, die kalmte wat jou later

 

Sterk maak om die krag van ons wat seevaar, te bespot.

 

 

 

Lag, lag, lag, o siel, wat weemoed half verteer het;

 

Perlemoen se sagte kleur verf vredevol die see.

 

Dood, dood, dood jou krag, wat gisternag probeer het

 

Met sy eie krag te stoei teen wat die Noodlot gee.