Versamelde gedigte

XIV Wat werd is

Nog eer die donker van vanaand my vang,

My ongebore kinders van my steel,

Kuns-kinders soos verbeelding nog kan teel

Uit onuitputlik skoonheid wat verlang
Na woorde, opgestapel tot gesang

Wat uitvloei soos van uit die vink se keel

Sy somerlied en soos 'n welkom streel

Die siel wat huiwerig aan sy houvas hang -
Nog eer ek in die duister moet gaan dwaal,

Wil ek, tot rekenskap van wat ek hou

Die jare deur, my dwing totdat ek kry

Die troos wat elk uit wat hy had, kan haal:

Die wete dat nóg vreugde nóg berou

Meer werd is as die poging om te stry.