Versamelde gedigte

III Die teenkant

Die glinster-sterre wat die nag versprei;

Die grysgroen skemer ná sonsondergang;

Die heerlik kleure wat die dagbreek vang

Van ongesiene strale, wat verby
Die houvas van die berge boontoe gly;

Die donker swart van bosse op die hang;

Die see se ou, gefluisterde gesang,

Waarin die skone met die woeste stry -
Dit sal ek afstaan, soos ek moet, tevree;

Ek het dit tog bewonder en gehoor,

Daaruit geput my troos en sielsplesier

Wat moed tot deurvolharding steeds kon gee,

Voordat die teenkant, met sy smart, versmoor

Die liefde wat my lewensloop versier.