Versamelde gedigte

[p. 206]

XXXV

Daar's nog die lang rooi wapad voor my,

Wat op- en afdraand deur die vlakte koers,

Vol stof'rig' sand, wat rooigeel oor my

As roukleed trek 'n rooigeel floers.

Waarheen dit lei, dit weet ek nie;

Ek trap maar stadig as ek stap.

Ons loop die wêreld in, en wie

Kan sê ons loop nie vir die grap -

'n Grap wat niemand ooit bespeur,

Waarom geen mens op aarde lag -

'n Grap die lange lewe deur

Van môre-rooi tot middernag?