Versamelde gedigte

XXX

‘Kriek, kriek!’ in die sand sing my wiele.

Ek speel met die sand as ek sing,

Deur rooi sand, deur swart sand, deur grys sand -

Waarheen ook my baas my wil bring.

Ek worstel en stoei deur die drifte;

Ek slinger en swaai as ek sak;

Ek bewe berg-op en berg-afdraand;

Ek flikker-galop oor die vlak;

Ek steun oor die roes-rooie klippe;

Ek snik as ek slote moet oor;

Ek slenter deur grasryke velde;

[p. 203]

 

Ek dreun met die kriekies in koor;

 

Ek veg met die eeue-vas berge,

 

Wat dou van die blou hemel drink;

 

Ek worstel met modder en water;

 

Ek struikel waar hoop vir my wink;

 

Ek dra wat ek dra uit die duister,

 

Uit noue vertwyf'ling en nood;

 

Ek dra wat ek dra, na die vryheid,

 

Na droefnis, verdoem'nis en dood.

 

‘Kriek, kriek!’ in die sand sing my wiele -

 

'n Hooglied vertaal deur die veld;

 

En waar ek ook slenter, daar sing ek

 

Die lied van 'n Voortrekker-held -

 

'n Lied van afwis'lende ritme,

 

'n Klaaglied, 'n loflied, 'n ween,

 

'n Koor van genot en van smarte,

 

Van rampe en vreugde en seën.