Versamelde gedigte

XXVI

Jy wat staan treur,

Asem die geur

Orals versprei oor die land -

Die geur van die klei,

Van die blom op die vlei,

Van die brander-nat gras op die strand.

Lente het hier

Bruilof gevier,

Alles gedos in sy groen;

Son, wind en reën

Het die vlakte geseën;

Skoonheid die wêreld gesoen.

Ja, soos 'n kind,

Teder bemind,

Moeder-omhels word en lag,

So lê die vlei,

Son-bemind, bly,

Heerlik in middaggloed-prag.

Mag word verslaan,

Liefde vergaan,

Dood is die sterkste wat bly;

Neem wat jy wil,

Kwansel, verspil -

Nooit kan jy hou wat jy kry.

[p. 201]

 

Tog, daar is een,

 

Mensdom se seën -

 

Een wat die sterkste sal staan!

 

Een wat oorwin

 

Dood en sy sin,

 

Liefde en mag wat vergaan -

 

 

 

Skoonheid wat bly

 

Eeue-deur vry,

 

Kragtig gekroon met sy krag;

 

Skoonheid wat vlei,

 

Bekoor en verlei -

 

Skoonheid, wat win as jy wag!