Versamelde gedigte

XXIII

Jaloers is die winde

Wat sag teen my waai,

En my groet as my vrinde,

En my dun takkies swaai

Met 'n vurig omhelsing van vreugde, met geur van die veldgras belaai.

Soos goud in die are

Van kwarts in 'n krans,

Soos son deur my blare

Wat bewe en dans,

So skitter die skyn van my blomme, in weeld'rige, war'lende glans.