Versamelde gedigte

VIII

Groenspaan op 'n koper-oulap

Amper glad geskuur deur Tyd.

Vroeër was dit 'n vors se kop, dié:

Nou is dit tot niks verslyt.

Selfs die skrif kan niemand lees nie,

Niks daarvan 'n mens verstaan;

Waar die letters was, is nou net

Koperroes - ons sê groenspaan.

Weg is vors, en weg sy glorie,

Weg sy koningsmajesteit;

[p. 193]

 

Roes-bedek lê sy geraamte

 

Doodgeworstel deur die Tyd.

 

Hard is koper, hard is grafsteen,

 

Hoog 'n vors se majesteit;

 

Harder, hoër as dit alles,

 

Tyd wat ryk en roem verslyt.