Versamelde gedigte

IV

Daar is 'n blommetjie wat groei

Teen elke krans, in elke kloof;

Hy staan daar hemelsblou en bloei

Tussen verlate grysgroen loof.

Ek weet nie wat ons mense noem

My klein blou vrindjie in die kloof,

Wat needrig in sy bloeisels roem

Tussen verlate grysgroen loof.

Die wysneus-plantekenners gee

'n Langgerekte naam daaraan -

Nogal in Grieks - 'n naam waarmee

My vrindjie half verleë staan.

En tog, die naam is mooi en dra

Die hele waarheid ingeprint:

Hul noem hom Heliophila -

Dit is in Grieks ‘die son se vrind’.

Sy bloeisels, ope as die nag

Lank deur die son is uitgedoof,

Kom elke middag pryk in prag

Tussen verlate grysgroen loof.

Son-vrindjie, as die wêreld-leed

En wêreld-naarheid my laat swig,

Dan kyk ek na jou blou en weet

Daar is nog son, daar is nog lig!