Versamelde gedigte

XI Krakatau

O duister reus van driemaal donker rots,

Waaroor 'n wolk van wasem soos 'n kroon

Elk oomblik opstyg; jy wat ewig troon

Oor purper watervelde in jou trots,
Waarteen die branders ongehinderd bots

En afval soos 'n skadu! Ongewoon

Aan sulke majesteit en sulke hoon

Staan ek verbysterd. Jou almagtig' klots
Het eens die wêreldhart geskud, die see

Geslaan tot skuim, en heel die land laat dreun,

En tweemaal twintigduisend man vermoor.

Jy was visier toe van 'n ryk van wee,

En op jou het verwoestingsmag gesteun,

En in jou krater was die hel se koor!