Versamelde gedigte

IV Hoop

Ek het geen wierook om as offerande

Jou toe te swaai as ek jou siel begeer;

Ek het geen lof, amper geen liefde meer,

Om by te voeg by al die reeds verpande
Lof, liefde en leed wat eenmaal, tot my skande,

Ek vir jou uitgestort het. Nog 'n keer,

En sonder pronk of prag, wil ek probeer

Om weg te worstel uit die willesande

Waarin jy my verlok het met jou lig,

Wat soos vuurvliegies in die duister dartel,

En soos vuurvliegies uitdoof en verkwyn.

Ek het jou siel nie; maar jou aangesig

Bly myne vir altyd, totdat ek spartel

In doodse angs en in die nag verdwyn.