Versamelde gedigte

II Trou

Ek dra geen krip of kromband om my arm

Vir jou, wat voorgegaan het; want ek weet

Ek sal jou nooit, ek kan jou nooit vergeet,

Al word wat warm is, koud - wat koud is, warm.
Het ek die reg te sê: ‘Ag, ek erbarm

My oor my vrind,’ as droefnis liefde vreet

En in my eensaamheid my voorkop sweet

En louter klag slaat in my ore alarm?
Het ek die reg te wonder of jy walg

Oor spookverskynsels in 'n spokeland?

Ek, wat ongierig opkyk na die galg

Van werklikheid, wat klaar staan vir verstand -

Ek, traneblind, wat in die duister tas
Half flou, verkreupel deur die lewenslas?