Versamelde gedigte

[p. 146]

Sonnette

I Liefde

Wie ken die krag wat sterre laat verskyn

As die jong nag weemoedig-duister ween

En purper-groen sy droefnis-trane reën

Oor die ou dag, wat vaal, verlam verdwyn?
Wie ken die groter krag wat my laat kwyn

As ek moet stoei, geen mens kan weet waarteen,

As ek moet hink, geen mens kan weet waarheen,

En my plesier gee, ja, in pure pyn?
Ek ken dit self nie, en ek weet maar dit:

Ek het jou eenmaal in jou siel gewaar,

Diep in die skim-ryk waar die liefde sit,

Waar al wat krag is, lank was opgegaar

Om vir my in my nood tot hulp te wees,
Tot goue kettings binde gees aan gees.