Versamelde gedigte

LXXIII

Wees vrinde en bou op
Wat lank verwoes lê, uit die puin.
Die daglig glinster god'lik op die kruin
Van elke berg en kloofrand; op die top,
Daar groet die rots die eerste lewenstraal,
Wat lewe bring en haal;
En elke wind basuin
Die nuwe leus: ‘Bou op, maak reg en win
Uit afgebreekte puinehope weer
Wat half verloor was; en vereer
Wat klein is van begin
Maar groot sal worde as met werk en vlyt
Eenparig algar, elkeen van sy taak
Hom naarstig, ernstig kwyt,
Om eind'lik in 'n nuwe, beter dag
Voldoening vol te smaak,
As om hom wêreld-rond die weelde-prag

[p. 125]

 

Van nuut-gesaaide winste pryk

 

En land en nasie trots die hoof kan hou,

 

Sonder verdriet of berou,

 

En fier kan voorgee: Ons is ryk -

 

Ryk aan herinnering van deurstane smarte,

 

Ryk aan besit van droef-gelouterde harte,

 

Aan moed, aan trou, aan werk,

 

Aan deug wat aangroei en versterk,

 

Totdat die jare ophou en tyd vergaan -

 

Totdat die son geen lig meer leen nie aan die ou afgeleefde maan!’