Versamelde gedigte

LXI

Nader die lig van die Dood, wat die oë laat fonkel
In 'n laaste geglim eer die lig van die lewe verdwyn -

Net soos die skyn

Van die sinkende son op die see as sy goudstrale kronkel

[p. 114]

 

Oor rollende golwe en branders wat strand toe lei,

 

Oorskuimend om sag op die sand hulle lykbed te kry;

 

Net soos die vuurstraal daarbo - waar die ster, as hy gly,

 

Saggies verglip van sy hemelse anker, verdwaal

 

Voordat hy aarde bereik as hy aarde toe daal -

 

Goudglans en skitter en weelde kry.