Versamelde gedigte

XXIX

As my asem uit is
En my oog soos glas,
My gesig soos dooie skulpe op die strand
En my lyf so koud soos druppels winterdou,
Lê my op die rantjie
Waar die son die aalwyn groet
En goeiemôre vir die suurvyblomme sê.
Dek my oor met klippe -
Roes-rooi klippe van die rantjie,
Lang verskroei deur somerhitte.
Skoon gewas deur somerreën,
Weer vervuil deur winterstof
Met 'n laag van vuil-geel gruis;
Stapel klippe op my, oor my;
Maak 'n vestingwerk daarvan,
Waar die wapad-sand kan skuil kry
As die warrelwind hom slaan;
Waar die bossie-saad beskut word
Tot die kiemtyd - as dit kom.