Versamelde gedigte

XVIII

Ek stem nie saam met hom wat sê

Op klaerige, half weemoedige toon,

As wil hy wat hy sê, verskoon:

‘Ons volk mis wat ons volk moet hê:

Ons het te min; ons hou te min.

Om reg te vorder wettige eis,

Wie is daar wat die weg kan wys

Waar ons kan haal wat ons moet win?

Ons het geen reg op selfbestaan

Waar volle vryheid nog ontbreek,

Waar nòg talent, nòg ywer steek

In burgers wat al slent'rend gaan.

Wys my waar vryheid pronk met vlyt,

Waar vlyt vanself sy wins behaal!

Ons oes - as oes daar is - is skraal;

En hy wat mors, is kragte kwyt.’

Ek stem nie saam - want ek besef

Die land gesaai is weelde-grond,

Wat ná die koue oggendstond

Verryk word as die son hom tref.

En ek weet ook benutte krag

Word nêrens vrugteloos verspil:

Nòg Toeval toor ons lot, nòg gril

Van Iets wat in die duister lag.

[p. 82]

 

Wat om my omgaan, sê vir my

 

Dat Wet ons groot heelal bestier,

 

Meedoënloos vir mens en dier,

 

Wat op sy tyd vergelding kry.