Versamelde gedigte

XVII

Dis winter en die boom verblaar,

In bruin hou al die bulte rou;

Die môremis lê vou op vou

Oor pan en plat land opgegaar;

En rustig waai die môrewind,

Wat skaars die ruigte-halme roer

En oor die kaal veldwêreld voer

Sy groetnis aan sy berge-vrind.

[p. 81]

 

Die lewe wat die lente kroon,

 

Lê slaperig in sy rougewaad

 

En in die harde sooi die saad

 

Wat later hoog in groen sal troon;

 

 

 

En wat nog, ná die stryd verduur,

 

Ná smart-geworstel, roggelkreun,

 

As pragpilaar die bou sal steun -

 

Dit sluimer nog en wag sy uur.

 

 

 

Gun ook 'n volk sy wintertyd

 

Om rus te neem en krag te win,

 

Voordat die somerson begin,

 

Met groen en sap: sy somertyd.