Versamelde gedigte

Die soutpan

Kaal is die ou sandwêreld hier, en kaal

Die see daar buite waar die branders breek -

'n Strand vol klippies en 'n pol'tjie kweek

Van ruigtegras, nou nie meer groen, maar vaal.
Hier praat die veld 'n onverstaanb're taal;

Hier maak die son die blou soutwater bleek,

Totdat hy saans vermoeid sy kop versteek

Agter die duine, waar sy glans verdwaal.
Hier staan die soutkors sonder vou of plooi,

Glad, silwerwit, en met 'n goudgeel lys

Van modder en klei - hier dun en daar nog dig.

So arm die wêreld hier, en tog so mooi -

Stil, soos 'n oumens amper oor sy reis

En met die Dood se skadu op sy gesig.