Versamelde gedigte

In Amsterdam

As ek vanaand so moedersiel-Alleen

hier by die vuurherd sit,

Dan borrel my geheue op

En maak my hart en siel uit lid -

Dan dink ek aan die veld; en aan

Die doringbome by die krans

Waar koggelmannetjies die son

Hou vir 'n maat om mee te dans;

En aan die duine waar die wind

'n Wierook na die see toe waai;

En aan die dam waaroor die voëls

So vrolik in die nessies swaai;

[p. 14]

 

En aan die seekoegate waar

 

Die kafferskuil en ruigte groei -

 

'n Donker groen die water oor,

 

'n Tuin deur niemand ooit gesnoei;

 

 

 

En aan die koppies waar die son

 

Ons Afrikaanse klippe soen,

 

En aan ons ou Karoo, so mooi

 

In al sy geil Oktober-groen!

 

 

 

En hier - hier waai die wind en raas

 

Die strate om my; karre dreun;

 

Die trein daar buite fluit en rook -

 

Dis orals galm, en gons, en steun!

 

 

 

Dis alles oud, so aaklig oud,

 

Die wye wêreld om my heen!

 

Aghonderd jare praat met my -

 

En tog, ek gril en voel alleen!

 

 

 

Ons kom van hier; ons wieg was hier,

 

Of verder in die suiderland -

 

Hier waar die Watergeuse was -

 

Hier, waar die strate is half strand.

 

 

 

Ou Amsterdam, ou Amsterdam,

 

met al jou pronk, met al jou prag,

 

Met al jou smeer'ge strate ook,

 

Jy het nog oor my siel gesag!

 

 

 

Ek voel as ek hier moedersiel-Alleen

 

so by die vuurherd sit,

 

Wat jy nog vir ons nasie is -

 

En kyk, my hart kom weer in lid!

 

 

 

Ons nasie? Ag, die mense praat:

 

Daar lê iets groots in woorde! Wat

 

Gee ons die reg om groot te wees,

 

Om saam te loop op so 'n pad?

 

 

 

Vir tagtig jare het hul hier

 

Gestruikel in die duister rond,

 

Die dyke oopgebreek, die see

 

Gemaak tot bobaas van die grond,

 

 

 

Die land gedoop met vuur en bloed,

 

Die klei vir elke huis deurwerk

 

Met trane; so 'n stad sal staan

 

Vir ewig - want dié klei is sterk.

 

 

[p. 15]

 

En elke duim van hierdie land

 

Is duur gekoop met suur en smart;

 

En elke morge is betaal

 

Met stukkies van 'n mensehart.

 

 

 

Dit gee hul reg om trots te wees,

 

Dit gee hul reg om nou te pronk,

 

Al is dit lank gelede al,

 

Al is die see weer in sy tronk.

 

 

 

En ons? Ons wil 'n nasie wees!

 

Ook agter ons lê vuur en bloed;

 

Ook ons het vir ons land gestort

 

'n See van trane - ja, dis goed!

 

 

 

Maar verder - wat? 'n Nasie word

 

Nie somaar soos die koring groot:

 

Dit moet deur werk, deur vlyt, deur smart,

 

Deur lewe ook word voortgestoot.

 

 

 

En as ek by die vuurherd sit

 

En in die vlamme kyk, dan voel

 

Ek in my siel daar skort nog iets -

 

Nog iets? - nog iets? - 'n Hele boel!

 

 

 

Daar buite spook die wind weer hard;

 

Die vensters skudde - wat 'n nag!

 

Ou Amsterdam, ou Amsterdam,

 

Jy het nog oor my siel gesag!