Uit Roemer Visscher's Brabbeling. Deel 2

[p. 51]

Een visschers praetjen.

aant.Eens als Zieuwert Visscher van leden moe en mat,
Op den hooghen oort voor zijn laghe hutte sat,
Daer hy in 't plat’ de zuyer Zee mocht beoogen,
Terwijl dat zijn maets aen de langhe touwen toogen,
Om te moghen, de Visschen die daer niet op letten,
Bestricken met haer deurluchtighe netten,
Of haer fuycken setten’ op een hoeck van 't landt,
En d' ander waren doende met neerstigher hant
Haer ghescheurde want’ met de naelde te boeten.
Dan hy eylaes, om zijn druck te versoeten,
Overdacht dese veerskens, als hy zijn Lief mocht vryen,
Om daer mede te ontdecken zijn heymelijck lyen.
O wreede Elsgen, ghy moocht u niet verstooren,
Met mijn giften noch gaven, en ghy wilt niet hooren,
Nae mijn bidden en smeken, dat achtende als wint:
'T is te vergeefs soo het water slaet op de clippen blint,
Aensiet mijn ellint, in dese stille nacht:
Al de Visschen zijn nu met slaep bevracht,
Het windeken waeyt sacht, over de groote Zee,
Al de sterren aenden Hemel die sluymeren mee,
Dan ick eylaes, o wee, mijn Liefde verhalende,
Ben den gantschen nacht onrustich malende,
Den slape palende’ heel uyt mijn hert,
Ghy moocht, en wilt my niet helpen uyt de smert,
Nochtans de dochter van Rochestert, achte my gheen schuyf:
Ick ben wel bemint van de dochter van spytige Duyf:
De Weduw' van Jan cuyf, heb ick om u versmaet,

[p. 52]

 

Al was sy ront van borsten en billen, lieve maet:

 

Liefd' metter daet ‘heb ick u willen toonen:

30

Al de Meyden die aen den hooghen dijck woonen,

 

Hebben sin in my, om de vreucht die ick gae stichten,

 

En sy prysen de Liedekens die ick can dichten:

 

Inden eersten u Nichten’ al zijnse groot van stam,

 

Die reeckenen dat haer geslacht van Neptuno quam,

35

Die de Zee, al wasse gram’ cond stillen met macht:

 

Dan wat baet my al dit, als ick van u veracht,

 

Lief Elsgen veracht ben? wie sou sulcx hopen?

 

Jae dat ghy (o wreede) voor my gaet lopen,

 

En versmaet alleen 't nopen’ van mijn Liefde vierich,

40

Ick heb u de zood ghesonden’ ick ben niet gierich,

 

En sal u goedertierich’ noch wel senden meer,

 

Van ons eyghen vangst, mach ick comen weer,

 

Die ick ginsen veer’ heb laten bewaren,

 

In tienen korven, en houten vis-karen:

45

En mijn maet Hermen die heeft noch inde hoecken,

 

Ses carpers, twee brasems, en drie snoecken,

 

Dan noch spiering, en pos alsoo veel als zant:

 

En behalven al dit, heb ick noch goet verstant,

 

Om de mosselen op strant’ te soecken en vinnen,

50

Daer peerlen in legghen: oock can ick vinnen,

 

De slacken daer binnen’ in is de coleur van cramosye,

 

Waer loopt ghy? comt lijt toch, dat ick u vrye,

 

Wol fijn als sye’ daer de coleur op sal werden gheleyt,

 

Die wort nu al t' uwen besten bereyt,

55

Daer ghy boven ander Meyden me sult gaen prijcken,

 

Wol, daer schuym van witheyt niet by is te gelijcken,

 

Die eertijts Hanneken de Herder uyt goeder jonst,

 

My heeft gheschoncken tot vereeringh vande const,

 

En seyde op 't ronst’ hout dat tot een danck,

60

Om dat ghy de eerste zijt die mijn arbeydt verlicht met sanck,

 

daer nae heb ick die lanck, in manden bewaert,

[p. 53]

 

Om u weder te schencken nae der Liefde aert:

 

Maer ghy seer tsaert’ om dat ick sou gaen verloren,

 

Hebtse niet willen ontfanghen, maer stopte u ooren,

65

Om dat ghy niet sout hooren’ hoe 't met my gaet,

 

dat is, jae dat is dat aldergrootste quaet,

 

Loopt wech, en gaet met de conste swermen,

 

Elsgen die veracht u suchten en kermen:

 

Waerom ocharmen’ om dat ick ben een onnosel guyt?

70

Te weten, een Schipper van een cleyne schuyt?

 

Die niet weet dan van oude netten en cromme hoecken?

 

Denckt dat u Oom oock soo zijn cost placht te soecken

 

Al heeft hy nu rijckdom in kisten en vaten:

 

Of steurt ghy u, om dat scheel Neel gaet blaten,

75

Datse my heeft inghelaten’ soo meenighen nacht:

 

Seecker om haer te vryen heb ick noyt ghedacht,

 

Al gaetse haer teghen ander Vrysters roemen,

 

Dat ick haer dick ghebracht heb schoone bloemen,

 

Nochtans heb ick haer noyt begeert noch bemint,

80

Of God gheef dat ick altijt heb inde wint,

 

En nimmer met de Nimphen moet hebben peys,

 

Jae dat ick het Schip verlies op d' eerste reys,

 

Dat ick in Zee coom, soo ick loghen heb vertelt:

 

Maer wat doe ick? Mijn sin heb ick ghestelt,

85

Te reysen over Zee, door golven en baren,

 

Daer noyt Visscher noch Zeeman heeft ghevaren,

 

Daer wil ick voort beswaren’ vant verdriet vluchten,

 

Voor den duyvel in Noorwegen, in vreemde gehuchten,

 

Of in Indien om Papegays tonghen te halen,

90

Dan wat segh ick? Hoe mach 't verstant dus dwalen?

 

Sullen de ghedachten in vreemde palen’ over Berch en Dal,

 

Waer mijn voeten gaen, my niet volghen over al?

 

Men schout de regen, de wint, en de hetten des Sons,

 

Maer de Liefde niet, die blijft altijt by ons,

95

En sal goet ronds’ met my werden begraven,

 

Of wil ick van den dijck, om 't woede hert te laven,

[p. 54]

 

Springhen int water, en my selven verdrincken?

 

O ghy Zee Goddinnen wilt mijnder ghedincken,

 

En gracy schincken’ als 't water my wech sal spoelen,

100

Dat mijn brandende minne oock mach vercoelen,

 

En datmen hooren over een deel Jaren,

 

Inde groote Schepen die van Oosten comen varen,

 

Den heeschen Stuerman vande Compange schreeuwen,

 

Sijn volck vermanende, o Mannen als Leeuwen,

105

Dout op het roer, en hout nae stuerboorts wal,

 

Daer leydt de gront, daer de Visscher had het misval,

 

Laet ons al’ doch daer voor houden wachte:

 

Die hem aen een ander spieghelt, spieghelt hem sachte.

 

Dusdanighe clachte’ met veel sotte wenschen,

110

Zieuwert Visscher verhaelde, daer beesten noch menschen,

 

Mochten aenhooren zijn jammerlijck claghen:

 

En terstond daer nae soo begont te daghen.