|
| |
Sellef-strijdt.
Tusschen Prophyrus, en Rozette.
WAnneer een vuyle tocht de lust soeckt te begaen:
Wat isser meerder lust, als lust te wederstaen?
Wat ken een kuys gemoed met meerder lust vermaecken
Als met een reyne gheest in Goddelijcke saecken?
Waer werter soeter vreughd' de Zielen opgeleyt:
Als daer men vlees-lust vliet, en leeft in suyverheyt?
Waer mede wert de ziel gequetst met swaerder wonden:
Als met het vuyl vergif van doodelijcke zonden?
| |
| |
Waer ken een swacke ziel meer glory meed' begaen
Als tochten van het vleys met deughd' te wederstaen?
Wat ken een reyn gemoed met meerder vuyl besmetten
Als een onreyne drift van onbeschofte hetten?
Doch wie aenvechtingh van die vuyle lusten mijd,
Haer tochten weder-staet, die strijdt de beste strijd.
ME-Vrou ghy hebt ghelijck; Maer sijt te jongh van Iaeren
Dat ghy met sulcken last u Ionckheyd soud beswaeren.
Me-vrou (schoon dat ghy spreect met Goddelijck vermaen)
U Ieught vermach het niet de lust te wederstaen.
Schoon dat u kuys gemoed veracht de Minne-treecken:
U schoonheyd voeght het niet de soete lust te wreecken:
V Ionckheyd al te swack tot sulcken swaeren last.
Me-vrou, bedenckt u eerst: daer is te veel aen vast.
Rozette, ach! ghy sijt noch al te jongh van daghen,
Dat ghy u gheest alreed' verght sulcken last te draghen.
V schoonheyd (als party) en acht dat vonnis niet:
Dat ghy lust soud versmaen die u het vlees aen-biet.
Dat lust vertreden werdt by die, die Echt'lijck leven,
De reden my gebiet u sullicx toe te geven.
Wie buyten Echt lust soeckt, sijn Zielens welvaert rooft:
Om dat hy s'elders pleeght als daer hy 't heeft belooft,
Door Wetten van de Trou aen de beloft verbonden.
Lust buyten Man en Vrou, ick stae het toe, 't is zonde.
Maer dat Rozette soud gelooven oft verstaen,
Dat zy door lust van Min haer soud' te buyten gaen;
Ick laet my duncken dat dat licht'lijck is te boeten:
Ten aensien dat de Trou dat weder ken versoeten.
Dies stelt Rozette dese grillen wt u sin.
Gebruyckt u trotse Ieught. Ey! pleeght de soete Min.
Versmaed gheen Ionckheyds Eer. Rozette slaet u ooghen
Eens op mijn groot gebied, mijn Haef, en mijn vermoghen.
Aensiet mijn groote macht; mijn af-komst, staet, en goed;
Mijn leven Ridderlijck, by Princen op-gevoed;
Mijn aen-sien, en gebied; de grootste pracht mijn's leven,
Die ick vrywilligh wil u hallef over-geven,
| |
| |
So lust genieten moght de aengename vreught
Die my de Min in-beeld, door 't aensien van u Ieught.
Rozette, die gelijck een Bloempje op sijn struycken
Staet prachtigh op-gedaen, bequaem om af te pluycken.
Rozette, lieve Nimph, gelijck een Roosjen eel
Seer cierlijck staet en pronckt op sijne Distel-steel
Geen nut oft vordeel doet, als d'ooghen van de Menschen
Die sien, en moghen't niet gebruycken na zy't wenschen.
Rozette, ick gevoel door uwe ooghs-gelonck
In't diepste van mijn hert een soete Minne-vonck.
Rozette, ick gevoel mijn heete boesem blaecken.
Rozette, 't hert ontsteeckt als ick aensie de Kaecken
Gepronckt met bloosjes root: door Goddelijcke schaemt
Te seggen 't geen ick denck, voor dees tijd niet betaemt.
't Is al verlooren, ach! ick ken door listigh veynsen
Verberghen langer niet de grond van mijn gepeynsen.
Rozette, ach! ick voel, ick voel my heel vermant.
Rozette, ach! mijn hert, my in het lichaem brant.
Rozette, ken ick u beweghen tot medoghen,
't Sy door gebeden, of door eenighe vermoghen,
Ick sal my wederom met alle yver spoen:
Om u genaed' en gunst eerbiedigh te voldoen.
Met alle dienstigheyd sal ick my tot u neyghen:
Al wat mijn is, sult ghy gebruycken als u eyghen.
Al wat u lieve lust op Aerd' bedencken moght
Dat soud' (o waerde Vrou) sijn na u wensch volbroght.
Al wat u groot begeer stond iemand te gebieden,
Dat soud' (naer uwe wil) gehoorsaemlijck geschieden.
Dies bidd' ick (lieve Nimph) besteed u jonge Ieught.
Tast toe, Me-vrou, tast toe, terwijle dat ghy meught.
WAT waent ghy Prophyre dat schoonheyt niet sou voegen
Te weygeren de Min, de gheest niet te vernoegen
In lust van suyverheyd? Ghy dwaelt. Gewis, ghy dwaelt:
Dat ghy hier ongegrond veel reden teghen haelt.
Prophyre, 't is gewis (so ieder af ken meeten)
Schoonheyt met vuyl besmet, en mach geen schoonheyt heten
| |
| |
God heeft de schoonheyd niet (door de Natuur geteeldt)
Gegeven aen de Mensch, dat hy na lust in weeld
Door een onkuysche brand, of onbesuysde hette,
Het alderschoonste soud' onkuyschelijck besmette.
Meent Prophyrus, dat het de jonckheyd niet betaemt,
Dat leelijckheyd van lust een Eerbaer hert beschaemt?
Waent Prophyrus dat ons de Ionckheyd ken verschoonen?
Geensins, so ons 't verstand kennis van 't quaed ken toonen.
Schoon dat ghy waent (door trou) te boeten dat verdriet
't Staet evenwel niet vry: Beloften gelden niet.
Wat waent ghy Prophyre, dat ick om groote hoopen
Van Zilver ofte Goud mijn Ziele wil verkoopen?
Meent Prophyrus dat ick de kuyscheyd mijnes Ieught
Verkoopen wil om goed? Voor goed, kies ick de Deught.
Waent Prophyrus dat ick (om tijdelijck gewinne)
Mijn lichaem maken wil onkuyscheyds snood' slaevinne?
Waent ghy mijn onbekent te sijn u loos beleyt:
De schoone woorden, daer u gladde tongh meed' vleyt,
Om de bescherm-Heer onses kuyscheyd te doen swichten;
Gewapent moet een Maeght sijn teghen sulcke schichten:
Om met een kloeck beleyd te wederstaen 't gewelt,
Dat ghy met soete dwang een Maeght te vooren stelt.
De Wapens die een Maeght tot desen strijd moet draghen,
Dat is: dat sy niet acht een Minnaer in sijn klaghen,
Als hy door Minne-lust te boeten soeckt de brand,
Die voor de Echte trou een Maghet dijt tot schand.
Exempel, hoe een Maeght in kuyscheydt haer moet draghen
Laet ons Diana na, als Acteon ging jaghen
In een Vallay, daer hy Dianam naeckt sagh staen,
Dat heeft den Coninck daer alleen sijn dood gedaen.
Een Eerelijcke Maeght behoort voor alle saecken,
Door gheen beloften haer iets wijs te laten maecken
Van 't gheen de Eere schaed, of tot een na-deel streckt,
Voor en al eer de trou (in d'Echt) tot lust verweckt.
Dus alles wat ghy bied, 't en sal my niet bekooren.
De moeyten die ghy doet, 't is al moeyten verlooren.
In geestelijcke strijd houd' ick de beste sin:
De tochten van het vlees te dempen in't begin
| |
| |
Indien die meerder word, so sal zy dieper kruypen,
En baeren voor de Ziel noch wreeder doodes stuypen.
De zond', alleen de zond', die spruyt wt Duyvels list,
Die ons toont schoon voor 't oogh, inwendigh vuyle gist,
En etterigh gebuyl, daer aers niet ken wt spruyten
Als vuyle boose stanck. Wat wilt ghy dit besluyten
Dat ick die Minnen soud' (met u verlof) ey! leght
Dit op een ander boegh. Voorwaer, het is te sleght.
Sal ick mijn goede God (door zonde) gaen bedroeven,
En om so korten vreughd' de vrees van't eeuwigh proeven.
Ghy weet dat mach niet sijn. 't Is mijn de beste vond
Dat ick mijn reyn gemoed bescherme voor de zond.
Voor Hoffelijcke pracht wil ick veel liever kiesen
Een rouwe Boeren Py, als dat ick soud' verliesen
Mijn alder-waerdste pand van Gode my verleent.
Och! neen. Mijn kuys gemoet blijft met mijn hoop vereent.
Wie sich tot zond' begeeft, haer zielen zy verkoopen,
En hebben na dees tijd gheen vreughde te verhoopen.
Dat wil mijn goede God gehenghen nimmermeer.
Ick offer God mijn Ziel. Strijd is de geest een Eer.
Wie geestelijck hier strijd, heeft God belooft te geven
't Onsterffelijck geluck van't Hemels eeuwigh leven.
Rozette (lieve Nimph) laet alle sorghen varen.
Gebruyct de soete Min: Het voeght u jonghe Iaren.
't Is viese vasery dat ghy u selven quelt
De lusten van de Min te weerstaen met gewelt.
Wanneer u lieve hert tot lust werd aengedreven
Waerom wilt ghy de lust het soet geweld niet geven,
Maer als een Boompje groen, dat dau en regen schort,
Verwellickt en verdooft? Ghy doet u Ieughd te kort.
Rozette, jonghe Maeght, al saghjes, wilt u leven
Tot sulcken lastigh pack noch so betijds niet geven:
Schoon dat u teere schoot haer deur voor wellust sluyt,
Het is om niet gepraet, de Ieught die moeter uyt.
De Ieughd wil jonckheyds recht; geen geestelijcke klaghten,
Maer eer het soet onthael van minnelijcke naghten.
| |
| |
't Waer schaed' so schoone Bloem op sijne struyckjen hing
Tot dat het vruchteloos verdorden, of verging.
'Wat vreughde ken een Boom de soete Mey meed-deelen
So hy gheen bloeysels draeght, om vruchten af te teelen,'
Wat wil een Ieughdigh Lijf. Wat wil een vrolijck hert
Verquisten sijnen tijd met Geestelijcke smert.
Rozette, 't is vergeefs. Rozette, 't is verlooren:
V Ieught is voor het vlees, niet voor de gheest gebooren.
'Geen Fruyt is voor de Boom, maer voor die gheen gejont
'Die door het plucken boet 's herts lusten met de mont.
Wy sijn in't aldersoetst', in't groenste van ons leven,
Om tot de soete Min ons beyde te begeven.
't Is nu de beste tijd, die niet en dient verspilt.
't Is nu de beste tijd, indien ghy Minnen wilt.
Wel dan Rozette, comt, gebruyckt u jonghe daghen.
Laet varen alle sorgh; 't is hier gheen tijd van klaghen.
Laet treuren met gequijn, wiens tijd na 't eynde prest.
Laet suffen wie der wil. V voeght het Minnen best.
Ey! kom, Rozette kom: laet ons voor alle saecken
Het pleyten voor de geest voor dees tijd (bidd' ick) staecken.
Laet ons alleen het recht der Minnen wijsen aen:
Dat op het best nu voeght van ons te sijn gedaen.
Wat stady dus bedeest, en twiffelt om te keuren?
Wat pord u groene Lent so druyl-oorigh te treuren?
Wat stady dus en peynst, en weet noch hoe, noch wat?
Stelt twijffel aen een zijd'. Schoon Lief, slaet om dat blat.
De roem van heyligheyd, is maer een ydel praetje.
Rozette (jonghe Maeght) tapt wt een ander vaetje.
Verquist so quackloos niet het Roosje van u Ieught.
Gebruyckt de soete Min, behoudend' uwe Deught.
Hoe ken mijn Mins genot mijn Deughden doen behouwen?
De Faut, die Min begaet, verschoont het heyligh Trouwen.
| |
| |
De lusten die de Trou voortbrenght, houd' ick voor goet,
Dan (dat ghy 't recht verstaet) 't is op een ander voet.
Schoon dat ick door u lust tot lusten werd' gedreven,
Op hoop dat mijn de Trou die misdaed soud' vergeven:
Wat soud' het anders sijn? Wat was het meer gedaen
Als nuttighen vergif, op hoop van niet te schaen?
Wech, met u zotte klap; want ick tot gheenen daghe
In minnelijcke Trou sal scheppen mijn behaghe.
Och! neen. Lust baerd mijn Trou, om suyver in den Heer
(Door een oprechte Trou) te Trouwen aen 't begeer,
Dat lust in reynheyd schept; Dies is het al verlooren
Hoe schoontjes dat ghy praet, 't en sal my niet bekooren.
Ghy raed my al te slecht: dat ick mijn jonge Leen
Soud' tot een vuyl bejagh van geyle Min besteen.
Waer salder oyt gemoed sijn sonder straf bevonden
Daer lust met vrye wil ten dienste staet de zonden,
Die met een streng vergif ( na doodes wreed verniel)
De lusten van het vlees vergelden aen de Ziel?
Neen Prophyre, och! neen: Noyt sal mijn gheest gehengen
Dat vleeschelijcke lust haer lusten sal volbrengen.
Noyt salder kriele tocht sijn wullepsheden snoot
(Door dertelheyd des vlees) wt-storten in mijn schoot.
Soud' ick een vuyl bejagh om Werelds Eer gedooghen?
De reden seyd my neen, door 't Geestelijck vermoghen.
Gaet bied u gaven aen, daer Eer-sucht, staet, en pracht
Op't hooghste sijn gesien, en op het grootst' geacht.
Ick achtse min als niet. Schoon ghyse weet te prijsen:
Begeerte sal tot lust mijn lusten noyt doen rijsen.
Hoe soet dat ghy de vreughd' acht van de dert'le Min,
Ick vinder anders niet als bitterheden in.
Wech met u soet vergif. Wech met u loose treecken:
Ghy sult in mijn gemoed de lusten noyt ontsteecken.
Ghy sult mijn door bedrogh van Gaven, oft u Tongh,
Noyt brengen tot die lust, daer u de lust toe dwongh.
Ghy sult my nimmermeer tot lust van Min verkrijghen.
Dies raed' ick u voor't best (Prophyre) stil te swijghen.
| |
| |
Gaet Prophyre, daer is voor u begeert gheen hoop.
Mijn Eer, noch lichaem sijn om gheld oft goed te koop.
Ick wensch veel eer te sijn berooft van't soete leven,
Als dat ick soud' u lust mijn reynheyd over-geven.
Mijn lichaem in bedwanck van u onkuys bejagh!
Hoe of lust tot versoeck u tongh dat verghen magh?
Ghy tracht my tot de Min met schoone praet te drijven,
Ick hoop Rozette sal onwinnelijcke blijven.
Schoon dat ghy met een schicht van vleyerye schiet,
Mijn borst gewapend' is; U pijlen quetsen niet.
Schoon dat ghy Prophyre vast blaest van groote dinghen,
Ick voel in mijn gemoed gantsch gheen veranderinghen.
Soud' ick gedooghen dat mijn onbevleckte schoot
Besmet soud' worden? En mijn ziel gequetst ter doot?
Wech, wech. 't Is zotterny. 't Sal nimmermeer geschieden
Dat mijn een vuyl bejagh tot lusten sal gebieden,
Of in het minste deel beweeghen sullen tot
De tochten van het vlees, die walging sijn voor Godt.
Ick sie wel, wat ick doe, het schijnt al niet met allen;
Doch 't Spreeck-woord seyd: de Boom wil d'eerste slagh niet vallen.
En dat het seecker is, men daghelijcks bevint:
Die bidt, die werd verhoord; Die aen-houd, die verwint.
Rozette (Nimph) hoe dus! Hebt ghy noyt hooren segghen
Schoonheyt, met trots vermengt, laet al de schoonheyt leggen?
Of schoon een jonge Maegt om schoonheyd werd geviert
En blijftse nors een stuur, haer schoonheyd is ontciert.
Dies sal ick mijn gebeen voor uwe voeten storten:
Dat ghy u schoonheyd selfs niet trachtet te verkorten.
'Wat is een schoone Maeght, wanneer zy weder-streeft
'tGenot van schoonheyds soet te weyg'ren 'tgeen sy heeft?
Wat is de soete treck van het bekoorlijck lachen:
Indien men't niet verkrijght als door gestadigh prachen?
Wat is een schoone Maegt, die 't soet vermengt met suur
Als d'obstinaetheyd krenckt de gaven van Natuur?
Wat is de schoonheyt doch? ken schoonheyd, schoonheyt heten
So trots, als voogd-Heer sigh van schoonheyd gaet vermeten
| |
| |
Wat is een schoone Vrou? Wat is haer trots gelaet?
Een donder binnen 's huys, een blixem op de straet.'
Rozette, 't is een aert (ons van Natuur gegeven)
't Gebruyck van soete Min te minnen in ons leven.
Het is een eyghen aert te stoocken onse sin
Met kriele kittelingh tot tochten van de Min.
Schoon dat den eyghen aert de lusten moght versaecken:
Wat lust laet sich door't geld en goed niet willigh maecken?
Geen hert en is so herd, 't sy in wat wilde kust.
Geen suffert is so koel, Natuur verweckt tot lust.
Geen plaets, hoe woest of wild, men sieter met krioelen
De Vogeltjes gepaert haer lieve lusjes koelen.
Het Kruyd ( dat wt de grond door Phoebi hitten spruyt)
Ey! seght my wat het aers als soete Min beduyt?
Rozette, de Natuur beproncten uwe leden
Niet te vergeefs (ô neen) met sulcke schoonigheden,
Maer heeft haer gunst getoont (gelijck ick seecker houw)
Om dat u schoonheyd my tot lust bekooren souw.
De schoone Aders blaeu, die door het wit verspreyen,
Sijn niet geschapen om der Goden lust te peyen.
Natuur heeft u die gunst (ô schoone) niet gedaen
Dat ghyse vruchteloos soud laten so vergaen.
Der Goden hovaerdy is gheen schoonheyds gevallen.
Genomen 't is also, 't en voeght haer niet met allen.
En of de Goon wel eer, door brand van Minne-vier,
Verscheenen op der Aerd', dat is nu gheen manier.
So dat ick segghen wil, Me-vrou, dat u gedachten
En schoonheyd, vruchteloos der Goden Min verwachten;
Maer sullen (door de tijd) geraecken tot dien dagh
Dat weyg'ring teelt berou, als't u niet baten magh.
Sal u een schraele dood (ontbloot van alle lusten)
In een bedompte kuyl (na desen dagh) doen rusten?
Sal so een schoone Roos gestopt sijn in een graf
Eer dat haer jonge stam oyt vrucht of bloeysel gaf?
Sult ghy met weygering een Menschlijck hert bedroeven?
Sal't knaghende gediert de eerste soetheyd proeven
Van u schoon blancke vlees? Dat met een strengh gebit
Sal knauwen van 't gebeent' u lichaem blanck en wit.
| |
| |
Hoe! sal de swarte aerd' met levende omcingers
Af-stroopen 't sneeu-wit vel, en vlees van uwe vingers?
Sal daer't gekrulde hair? Sal daer u lieve mond
Tot stof en as vergaen, verderven tot de grond?
Sal daer u blancke Beeld een doode Rey versellen?
U sullen (om u vlees) veel Roovers comen quellen.
Sal't tintel-oogens-licht (so helder op-geklaerd)
Daer niet verduystert sijn met stof en swarte aerd?
Sal daer d'hol-ooghde dood, na 't af-geloopen leven,
Een vuyl zielloos gespuys u schoot ten besten geven?
Sal daervoor sulck gespuys u lichaem eygen sijn?
Waerom Rozette (segh) voor dees tijd niet voor mijn?
Ghy doolt in u voorstel. Gewis een quaed voornemen
Doet u van't rechte spoor der kennis heel vervreemen.
Ghy weet den Hovenier meest sulcken Boom behaeght
Die schoon is in het oogh, en goede vruchten draeght.
Wat doet hy doch al niet. Hy sal sijn Lootjes deelen,
En enten op een aer: om meerder vrucht te teelen
Van't aengename Fruyt; op dat hy na dien dagh
Door't lieffelijck gewas veel vrienden maken magh.
Rozette, so u Ieught werd Minneloos versleten:
Wie sal na dees tijd eenigh danck u schoonheyd weten?
Wat is een schoone Boom so hy gheen vruchten draeght?
't Is by gelijckenis een minneloose Maeght,
Wiens schoonheyd menig hert, gelijck de Boom met bladen,
't Gesicht verheugen ken, maer niet door smaeck verzaden
De lusten van het hert. So oock Rozette ist
Als iemand siet een Maeghd, daer hy haer wille mist.
Ghy soect my dit en dat met praten wijs te maecken,
Maer mijn gemoed en can tot gheen verand'ren raecken.
Ghy tracht in al u doen te breecken mijne sin.
Ick ben noch dien ick was, en blijft oock dien ick bin.
't Is waer, dat ick verselt met ziel en lichaem beyde
Niet langer blijven sal, tot dat de dood die scheyden;
Waer van den een om hoogh, en d'ander op dit dal,
Een ieder sijnes weeghs van hier vertrecken sal:
| |
| |
De ziel moet door de dood van hier na boven stijghen,
Al waer sy na verdienst van Gode loon sal krijghen:
Een loon van eeuwigheyd, in vreughden, of gequel,
Na datter is gedaen, in Hemel of in Hel.
Genoot oyt 't lichaem vreught, die geylheyd sich voorstelde,
't Is seecker dat dat God sal aen de ziel vergelde.
't Is waer, mijn lichaem sal verrotten in de aert;
Maer eer daer 't lichaem komt: denct waer de ziele vaert.
Heb ick niet liever dan een Aerdsche lust te sterven:
Om 't eeuwigh leven (door een Aerdsche dood) te erven?
Heb ick niet liever dan te strijden voor mijn Eer
Met Wapens van geloof, en Christelijck geweer?
't Is waer: God heeft de Min geheylight met sijn zeghen,
Maer veele wederom sijn tot gheen Min geneghen.
Soud' ghy dan daerom wel bewijsen metter daed
Dat die geen Min en pleeght den zegen Gods versmaed?
Voor mijn: ick oordeel neen; En acht het veel bequamer;
Te leven suyverlijck, is God oock aengenamer.
'k Misprijs niet d'Heylghe staet, van Gode ingestelt,
Te weten 't Houwelijck, waer meestendeel na helt
Het Menschelijck geslacht, maer houdse hoogh van waerde,
Mids 't alles goed van God geschapen is op Aerde.
Ghy waent (doch doolt in waen) en wijst u oordeel an:
Hoe dat mijn schoonheyd, u, gheen Goon behaghen kan,
Ghy waent dat God niet heeft in schoonheyd welgevallen.
De Goden voeght het best, maer u gantsch niet met allen.
Heeft mijn Natuur gheteelt in schoonheyd: God de Heer
Die gaf de schoonheyd my, tot proeve van mijn Eer.
God gaf de schoonheyd my om aenvechtingh te lijden,
En dat ick met de geest het vlees soud' tegen strijden.
En so de geest verwint de lusten, door haer kracht,
Ick vraegh u, is by Godt dan schoonheyd niet geacht?
Me-Vrou, het kloeck beleyd van woorden, sin, en reden
Verdooven (ick beken't) voor dees tijd mijn gebeden.
't Sy dat ick bidd', of smeeck, het is al min als niet.
Queel ick een nieuwe voys, ghy singht u oude Liet.
| |
| |
Laet sien wanneer een Paerdt den teugel niet wil hooren
Oft gheen beweging sal gevoelen door de Spooren:
Ken ick verkrijghen niet met bidden en geklagh:
Laet sien of ick met dwang aen u dan niet vermach.
Na d'hetten van de Zon gheen Wolck te deeghen watert
Voor dat een fel gedruys van Donder daer by klatert.
Niet eer en sal mijn lust genieten u begeer
Voor dat ick (door de wil mijn toon u over-Heer.
En ken ick met gebeen by u dan niet wt-rechten,
So sal ick dese strijd met and're middel slechten.
Mijn wil is nu mijn Wet; En door dwangh van mijn macht
Sal oock de Wet mijn's wils van u werden volbracht.
Ick geef u een van tween naer uwe sin te kiesen,
Dat is: mijn wil te doen, of 't leven te verliesen.
So ghy de lust mijn niet toe-laten wilt om geld,
Om smeecken, noch gebeen, so sal't sijn met geweld.
Daer baet geen suchten aen. Ghy sult door 't droevig schreyen
Begeerte tot de lust (Rozette) doch niet peyen:
De brand die blaect te heet. Het vuur dat is te groot.
Eer ick de lust verdoof, ick sterf veel eer de doot.
't En baet Rozette niet u teghen-strevigh woelen.
Het sy u lief of leed, ghy sult mijn lusten koelen.
Tsa, volgt de wet mijn's wils. Beproeft mijn soete dwanck
Die niet als vreughden teelt, hoewel tegens u danck.
Ghy stelt mijn willekeur, van twee het een te keuren;
Ick kniel ootmoedigh neer; Magh't Prophyre gebeuren
Dat het mijn werd verleent, dat het my werd gejond:
Laet mijn een lieve dood bevryen van de zond.
Is u verstaelde hert van eenighe medooghen:
Bevrijd mijn Eer, en doet my sterven voor u ooghen.
Gelooft dat mijn u macht tot sterven blijder maeckt
Als te gedooghen dat oyt hand mijn lichaem raeckt.
So ick niet met de dood mijn schande derf bedecken,
Hoe soud' ick dan op Aerd' een Eerb're Maegt verstrecken?
Gheen Maeght bemint haer Eer, indien sy niet en can
Onkuysche handelingh weerstaen van eenigh Man.
| |
| |
Dus Prophyre geknielt leg ick hier voor u voeten.
Ach! wilt door mijn gebeen u herdigheyd versoeten.
Let eens op het vervolgh van u voornemen quaed;
Ken't Menschelijck gemoed handhaven sulcken daed?
Niet dat ick hier door soeck mijn leven te verschoonen;
Maer denckt met welcke straf dat ons de Goden loonen.
Geen dood en baerd my schrick. Geen sterven acht ic pijn
So ick door't sterven mach bevrijd van zonde sijn.
Maer Prophyre bedenckt: als ghy na u behaghen
Af-kort de brosse draed van mijn begonnen daghen;
Denckt als ghy al u lust tot zonden hebt geboet
Wat slaverny dat ghy u onderwerpen moet.
Denckt als ghy mijne ziel onschuldigh doet verscheyen
Wat swaerigheyd dat ghy daer voor hebt te verbeyen.
Denckt Prophyre dat ghy sult boeten uwe schult
Wanneer ghy met de dood ter Vierschaer komen sult.
Heeft noch u vies geklap en zotte praet gheen ent?
't Vermanen is vergeefs; Ick ben dit niet gewent.
Daer helpt noch dit noch dat; ghy sult voor dit mael moeten
U neyghen na mijn wil: mijn geyle tochten boeten.
U lichaem dat en sal niet rusten door de doot
Voor dat mijn lieve lust haer wil heeft van u schoot.
Niet eer sal u de dood ter Aerden neder vellen
Voor dat de lusten soet mijn wil te vreden stellen.
Niet eer heb ick mijn wil. Niet eer ben ick voldaen
Voor dat ghy mijn begeert' in alles toe sult staen.
Mijn handen sullen eerst omhelsen met vermaecken.
Mijn lippen sullen eerst bedrucken uwe kaecken.
Niet eer en sal de dood verminderen mijn rou
Eer u mijn Manne-kracht gemaeckt heeft tot een Vrou.
Ken oyt gemoed so wreed in't straffen sich betoonen
Dat traenen van een Maeght in 't minste niet verschoonen?
Is vlees-lust dan so streng! Eer-dievery so groot!
Dat ickse niet en ken weer-houden met de doot?
| |
| |
Is geyle vlam so hoogh, dat ick die ondertusen
Met volle overvloop van traenen niet ken blussen.
Was oyt Tiran so wreed, en onvertsaeght van moed
Dat hy geen Maegt verschoont haer Eere, om haer bloed?
Gewilligh Prophyre wil ick mijn bloed wt-storten
So ghy in't minste deel mijn Eer niet wilt verkorten.
Ootmoedigh buygh ick neer (als uwe onderdaen)
Wilt met medogentheyd op mijn u ooghen slaen.
Siet eens op u slavin, wiens hallef-doode leden
Met angst-vallighe schrick so vinnigh sijn bestreden
Dat ick door swackheyd nau mijn tonge roeren ken.
Ach! Prophyre het schijnt dat ick mijn selfs niet ben.
Meent my u slim beleyd met sulcken schijn te peyen?
Meent ghy geblindhockt so my van mijn spoor te leyen?
Dat sal niet willen sijn. Dus swijght daer van vry stil.
Nu kom Rozette, kom, en voeght u na mijn wil.
Ach! Prophyre, gaet wech.
Het sijn verlooren reden.
'k Heb langh genoegh gewacht.
ô Goden! gheeft mijn raet.
Ick bidd' u van mijn vliet.
| |
| |
O Almoghende God! gedooght het nimmermeer.
Ghy sult mijn (Prophyre) in Eer noch Faem verdrucken
Al soud ghy mijn het hert wt desen boesem rucken.
Ghy sult mijn (Prophyre) niet brenghen tot een val
So langh een druppel bloed in d'Aders blijven sal.
ô! Deughd-lievende God: geeft wtkomst in ellenden
Nu een benaude vlaegh mijn leven schijnt te enden.
Toont u Almogentheyd; Geeft wtkomst in verdriet.
Verlaet in tijd van nood (o Heer) de uwen niet.
Beweeght het stael gemoed tot mely en medooghen
Door een oprecht gesucht, en nat betraende ooghen.
O! Al-vermoghen God: laet mijn oprechte smert
Door-dringhen sijn gemoed: Ontlaeten 't herte hert.
O! Goden (ist u wil) aenhoort mijn droevigh kermen.
Och! isser eenigh kans, so wilt mijn Eer beschermen,
Of machtight, door u macht so sterrick mijn geklagh
Dat ick sijn boose lust (o Goon) betemmen magh.
Regeert mijn door 't beleydt uw's Goddelijck vermoghen
Dat ick mijn vyand mach beweeghen tot medoghen:
De vyand van mijn Eer; De Roover die mijn pranght:
Om iets daer al mijn pracht, mijn lijf en ziel aen hanght.
Bevrijd mijn voor dat quaed, dat ick door sulcke stricken
Niet smoore, oft vergae, vermoord werd, oft versticke.
So niet genadigh God, of werd de daed vervult,
Ghy weet het dat ick dan moet zond'gen sonder schult;
Wie sonder schult misdoet, mach die misdadigh heeten?
Ick hope neen, na het gevoelen mijn's geweten,
Maer die met dwangh tot faut van zonden oorsaeck gaf.
't Onwilligh hert is vry, 't verdubbelt doeners straf.
Hoe staen ick dus en dut? Hoe ben ick dus versuft?
Hoe komt mijn groot begeer so Manneloos verbluf
Rozette! Ben ick blind? Of ben ick sonder reden?
Wat spoor heb ick (verblind in zotte lust) betreden?
| |
| |
Rozette, is het droom? Rozette, wat macht sijn?
Mijn onbetoomde lust. Mijn God! vergeeft het mijn.
O! Schild des Eerbaerheyds. O! Fondament der Deughde.
O! suyv're kuyscheyds-Bron. Fonteyn van zielens-vreugde.
Borst-weering voor verraed: Ick offer mijn getraen,
En kniel voor u, gelijck ghy hebt voor mijn gedaen.
Vergeeft, vergeet, vergunt, drie wenschen, of drie saecken:
'tVersoeck, mijn lust, en dwang, die mijn een zondaer maken.
Ick schaem my van mijn daed. Ick voel hoe mijn gemoet
Door ware kennis my mijn zondigh schamen doet.
Ick draegh getuygh by my, die met een vinnigh wrijten
Van dagh tot dagh mijn sal die boose daed verwijten.
Ick voel mijn eyghen Beul, die mijn misdadigh hert
Sal daegh'lijcks aen de pley pijnighen met veel smert.
Vervloeckte stond, dat ick van lust so ben verovert:
Dat ick in achterdocht van straf was als betovert.
Berou, leed-wesen, smert, de straf van kennis pijn,
Rozette, laten die tot een voldoeningh sijn
Van mijn misdadigh feyt. Al wat ick heb misdreven
Wil my de goede God (ghy neffens dien) vergeven.
Rozet, vergeeft het my: dat ick u soght te schaen;
Maer door u vaste Deughd' (God lof) noch niet bestaen.
Eynde des vijfden Deels.
|
|
Auteursrechtvrij