Vermakelijcke uyren

Inhoudt.

PROPHYRVS op-gequeeckt by Adel, en in pracht:
(Getreen tot hooghe staet, by veelen groot geacht)
Gevoelt een tocht des vlees, met lusten aengedreven,
Waent sijn vermoghen hem 't genot van lust sal geven:
Ontsteecken met een brand, door't Goddelijcke licht
Dat in Rozette schijnt, en straelt wt het gesicht
Op d'onverstaelde borst van Prophyro, die heden
Sijn geylheyd hier vertoont met minnelijcke reden.
Rozette slecht van staet, in Deughden op-gevoed,
In schoonheyd recht volmaeckt; doch soberlijck van goed:
Lijdt aen-stoot van de Min; die Prophyrus voor ooghen
Stelt aen een swacke Maegt (sterrick in Deughts vermoghen)
Hy biedt sijn gaven aen; Sy slaetse van der hand.
Hy stoockt het vuur vast op; Sy blust de geyle brand.

[p. 189]

 

Hy (om het Eerbaer hert met lusten te bekooren)

 

Leyt haer al wat hy weet, en wat hy can te vooren.

 

't Bedrogh sijn's tongh vermach in't minste niet by haer.

 

Hy (op een aer manier) leyd heur het vyer wat naer.

 

Hy siet dat vleyery haer hert niet ken verwecken:

 

Hy soeckt door gaven haer tot sijn wellust te trecken.

 

Hy toont meer als hy wil. Hy looft meer als hy heeft:

 

Dat's trou, die 't ontrou hert belooft, maer niet en gheeft.

 

Hy vleyt, Sy smeeckt. Hy bidt. Sy sucht. Hy klaegt. Sy schreyt:

 

Dat hy haer suyv're schoot so valsche laghen leyt.

 

Als hy (nae lang versoeck) van haer wierd af-geslaghen:

 

Sijn dwang tot Vooght-Heer stelt, om boeten sijn behaghen.

 

Deughd' perst wt haer gemoedt een bracke Water-beeck.

 

Hy demptse met het slijck van een onkuysche treeck.

 

Doch wat hy doet, 't is niet: haer Deughd verwint sijn trots

 

En blijft standvastigh staen, gelijck een harde rots

 

Het gillen van de Wind in't minst' niet ken beweghen,

 

So houdt haer vaste Deught sijn geyle buyen teghen.