Vermakelijcke uyren

[O jonghe Ieught, dom onbesint,]

Stemme:
Aenhoort 't geklagh, o bloeyende Jeught.

O Jonghe Ieught, dom onbesint,
Die 's Werelds vreught, en ydelheyd mint,
't Gheen haest vergaet; En teelt niet dan quaet;
Gelijck men bevint.

Soet ist begin, suer valt het endt,

Al schijnt het vreughde, 't is maer ellend.
Die't wel in-siet: Het is al niet,
Als wreed torment.

Heden gesont, morghen doot.

Nu blijdschap, vreughde, dan droefheyd groot.
Nu vrolijck sijn,, dan smert en pijn,
't Geen wy lijden noot.

Natuur, eylaes! ons vaeck verkracht,

Waer door de wille werd te niet gebracht:
Mids zy seer quaet,, de wil te boven gaet,
Die't goedt betracht.

Vermoghen Prins, genadigh Heer,

Gunt my dat ick van alle zonden keer,
En dat mijn Dicht,, mijn, en mijn Naesten sticht
In Deughd' en Eer.