Vermakelijcke uyren

['T Verloopen van de tijd verandert alle dingh.]

Stemme:
Fortuyn, eylaes! bedroeft.

'T Verloopen van de tijd verandert alle dingh.
De tijd (die nimmer rust) brengt veel veranderingh.
De tijdt die gaet vast heen, als Leydsman van de doot.
O glas! ghy loopt so ras, al dunckt het ons vry groot,

Hoe wonder deelt Fortuyn de gaven van 't geluck:

Den een hold in de lust, den ander swerft in druck,
Den een die is begaen met sorghe voor sijn goet,
Den ander, hoe hy daer best woecker-winst mee doet.

Eylaes! verdoolde Mensch, ghy holt gans van het spoor.

Dat ghy het blind' geluck geeft al te veel gehoor.

[p. 160]

 

Niet het geluck alleen, maer 't gheen dat zy ons gheeft

 

Misbruyckt men qualijck, so dat zy gheen schuld en heeft.

 

Misbruyck brenght ons tot zond, en zonde tot de doot.

 

O doodt! die wt de zond' van't quaed misbruycken sproot,

 

En 't misbruyck wt geluck. So dat geluck moet sijn

 

Een oorspronck van de doodt, en eeuw-duerende pijn.

 

Dewijl 't geluck ons gheeft 't geen ons tot misbruyck leyd:

 

Dat's trotse Werelds pracht, die voedt hovaerdigheyd.

 

Ha! snoode hovaerdy: hebt ghy't niet so gemaeckt

 

Dat wt den Hemel ghy sijt in de Hel geraeckt?

 

Vervloeckte hovaerdy, hoe! werdt ghy noch betracht?

 

God straften met de Hel 't hovaerdighe gedacht.

 

O straf! rechtvaerde straf, die ick wel heb verdient,

 

Maer (Heer) na mijn verdienst gheen straffe my verlient.