Vermakelijcke uyren

[p. 159]

[Al het wt-muntend' hoogh,, hoe sterck in het oogh]

Stemme:
De stille Nacht ghenaeckt, &c.

AL het wt-muntend' hoogh,, hoe sterck in het oogh,
Loopt p'rijckel van't onweder.
De stercke storrem slaet,, 't gheen hoogh verheven staet
Ter Aerden schielijck neder.

Hoe menigh Schip verslint,, de felle Noorde-wint,

En rooft de Schipper 't leven:
Als met een dulle kop,, hy 't zeyl treckt in den top;
Wil voor gheen buyen reeven.

Berou 't gemoedt dan slaet: Als 't dickwils is te laet;

Dies wil men 't p'rijckel derven
Reeft voor de wellust ras; En neemt tot u Compas
De Spreuck: Gedenckt te sterven.

U sinnen obstinaet,, de Wereld boos, en quaet

Wilt niet te veel vertrouwen;
En eyghen wijsheyd vals,, ontslaet u van den hals,
Wilt op gheen rijckdom bouwen.

Soeckt ghy vermaeck en rust: Schept in de Deughd u lust,

Met nood-druft sijt te vreden.
De overvloet verlaet: Kiest een gemeene staet,
Die gheeft gerustigheden.